Λάθος, λάθος, λάθος! Η επιλογή της κεντρικής πλατείας Σπάρτης για την επίσκεψη Θεοδωράκη ήταν έγκλημα σε βάρος της προβολής του κινήματος. Καλά, ο επικεφαλής του Ποταμιού ήρθε στη Σπάρτη, σε μία ακόμη συμβατική εμφάνιση πολιτικού αρχηγού (με σανδάλι και σακίδιο έστω), όταν η περιοχή διαθέτει κοτζάμ… Ευρώτα; Για λόγους σημειολογικούς και μόνο θα έπρεπε να στηθούν επτά-οκτώ τραπέζια στις όχθες, κι εκεί να παιχτεί το παιχνίδι…
Φάουλ νούμερο δύο: μου είναι άγνωστο τι στο καλό κουβαλάει ο αρχηγός του Ποταμιού μέσα σ’ αυτό το σάκο, αλλά από την επόμενη εμφάνισή του καλό θα ήταν να χώσει μέσα και κανέναν τηλεβόα. Οι πρόβες του συγκροτήματος που βρισκόταν από νωρίς στην πλατεία για την εκδήλωση των Μοτοκαλλιστείων δυσκόλεψε πολύ τη ζωή όσων προσπαθούσαν να ακούσουν το διάλογο μεταξύ Θεοδωράκη – πολιτών. Τα λέει και κάπως αισθαντικά ο αρχηγός, λίγο κουφάλογο (σαν κι εμένα) να είσαι, το ‘χασες…
Πάντως ο Θεοδωράκης είναι παλιά αλεπού στη δημοσιογραφία. Μία φράση έλεγε, έναν τίτλο έβγαζε ο δημοσιογράφος. Τώρα κάποιοι που λένε ότι κάνει πολιτική με δημοσιογραφίστικα μότο είναι απλώς εμπαθείς και δεν θέλω να έχω καμία σχέση μαζί τους.
Το είπε άλλωστε ο άνθρωπος ότι δεν θα είχε λόγο αυτός, ο πιο καλοπληρωμένος δημοσιογράφος της ελληνικής τηλεόρασης (μόνος του το είπε, σας το ορκίζομαι), να ασχοληθεί με την πολιτική, αν η χώρα πήγαινε καλά. Οπότε καταλαβαίνετε ότι εδώ υφίσταται αυτομάτως ένα δίλημμα. Προκειμένου όμως να σωθεί η Ελλάδα, ας στερηθεί έναν γίγαντα η δημοσιογραφία.
Την ώρα που ο επικεφαλής του Ποταμιού τασσόταν αναφανδόν υπέρ της ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων, προσπαθούσα να σκεφτώ τι διάολο δημόσιο πανεπιστήμιο έχει τελειώσει. Τελικά θυμήθηκα: Κανένα!
Τη δε δήλωση περί θεατρινισμού, με τον οποίο χρέωσε όσους ταξιδεύουν κατά καιρούς για να προσφέρουν τρόφιμα στους παλαιστινίους, λέγοντας ότι έτσι στήθηκαν ολόκληρες καριέρες, την αφήνω απλώς στην κρίση σας. Εσείς άλλωστε, οι έξυπνοι αναγνώστες, μπορείτε να διαχωρίζετε τους καπετάνιους του γλυκού νερού από τους θαλασσόλυκους.
