Οι πρόσφατες εξελίξεις στο πανεπιστημιακό τοπίο, με τα απόνερά τους να φτάνουν μέχρι τη μικρή μας πόλη, κυριάρχησαν στην επικαιρότητα της περασμένης εβδομάδας.
Κι είναι, μα την αλήθεια, ενδεικτικός ο τρόπος που αντιμετώπισε η δημόσια σφαίρα τούτου εδώ του τόπου το όλο ζήτημα. Ναι, σεβαστέ μου συντοπίτη, έγινε μια αλλαγή! Καλή; Κακή; Θα δείξει! Γιατί με το που κάτι πάει ν’ αλλάξει πρέπει σώνει και καλά να ντυνόμαστε “Λεωνίδες” έτοιμοι να κατατροπώσουμε τον φορέα της όποιας διαφορετικής άποψης;
Σε σχέση με τις εδώ τροποποιήσεις (όχι με τη γενικότερη αναδιάρθρωση), βρίσκω πολλές από τις δημοσιοποιηθείσες αντιδράσεις υπερβολικές. Πολλές τις βρίσκω κι υποκριτικές. Είχες τρία τμήματα, τώρα έχεις τέσσερα. “Κι η ποιότητα;” θα ρωτήσεις. “Θα φανεί” σου απαντώ. Εάν δεν δω κάτι, πώς να το βγάλω σκάρτο;
Αλλά είπαμε: Η Σπάρτη έχει αλλεργία στις μεταβολές. Γι’ αυτό τα ίδια πρόσωπα παντού και πάντα. Γι’ αυτό και μένουν με την απορία οι ισόβιοι πρωταγωνιστές της δημόσιας ζωής πώς και η νέα γενιά είναι τόσο αδιάφορη περί τα κοινά. Πού να μπλέξουν, κύριοι; Εδώ μιλάμε για ναφθαλίνη. Ξέρετε να αρέσει σε πολλούς η μυρωδιά της;
