Τους λόγους για τους οποίους η ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων χρεών είναι αναποτελεσματική με τον τρόπο που γίνεται, αλλά και τις προτάσεις της για βελτίωση της ασφυκτικής κατάστασης που έχει διαμορφωθεί για μεγάλο τμήμα του πληθυσμού, αναλύει σε ανακοίνωσή της η Συνεργασία Αριστερών Οικονομολόγων:
“Είναι γνωστό ότι η συγκυβέρνηση έχει αναγάγει την επικοινωνιακή τακτική σε επιστήμη για όλα τα θέματα. Έτσι και στο περίφημο θέμα της ρύθμισης των ληξιπρόθεσμων χρεών, όπως φαίνεται, κυριαρχεί το στοιχείο της επικοινωνίας. Έτσι:
1. Για να ενταχθεί κάποιος στην περιβόητη ρύθμιση, πρέπει να πληρώσει το σύνολο των υποχρεώσεών του που έχουν βεβαιωθεί από 2/10/2014 έως και τη στιγμή που θα υποβάλει αίτηση για υπαγωγή στη ρύθμιση. Πχ, αν σπεύσει κάποιος να υποβάλει αίτηση για υπαγωγή στη ρύθμιση το Μάρτιο του 2015, πρέπει να πληρώσει στο σύνολό τους όλες τις οφειλές που δημιουργήθηκαν από 2/10/2014 έως την ημέρα υποβολής της αίτησης. Αυτό απαιτεί μία ρευστότητα που δεν διαθέτουν σήμερα οι επιχειρήσεις ούτε οι ρημαγμένοι από τη φορολογική λαίλαπα πολίτες.
2. Υπάρχει μία μεγάλη κατηγορία μικροεπιχειρηματιών, αλλά και φυσικών προσώπων, είτε μακροχρόνια ανέργων είτε ήδη χρεωμένων σε τράπεζες κλπ, που χρωστούν στο δημόσιο ή στα ασφαλιστικά ταμεία αλλά το εισόδημά τους δεν τους επιτρέπει να ενταχθούν στη ρύθμιση ούτε με την ελάχιστη δόση. Για αυτή την κατηγορία, που αδυνατεί να πληρώσει οποιοδήποτε ποσόν, δεν λαμβάνεται καμία μέριμνα.
3. Κατά τη διάρκεια της ρύθμισης τίθεται ως προϋπόθεση να μπορεί αυτός που έχει ενταχθεί στη ρύθμιση να παίρνει φορολογική ενημερότητα. Δηλαδή να μην αφήσει απλήρωτη ποτέ καμία υποχρέωση καθ’ όλη τη διάρκεια της ρύθμισης. Πχ, για πέντε, έξι ή οκτώ χρόνια πρέπει να είναι σε θέση να πληρώνει όλες τις προκύπτουσες υποχρεώσεις, οι οποίες σημειωτέον προβλέπονται ιδιαίτερα αυξημένες τα επόμενα χρόνια. Ποιος πιστεύει ότι οι επιχειρήσεις και τα φυσικά πρόσωπα, με όσα έχουν υποστεί τα μνημονιακά χρόνια, θα μπορούν και να είναι συνεπείς στη δόση της ρύθμισης και να τακτοποιούν τις τρέχουσες υποχρεώσεις -φορολογικές ή ασφαλιστικές- και μάλιστα σε συνθήκες οικονομικής ασφυξίας;
4. Επομένως, αν προκύψει θέμα απώλειας της ρύθμισης (που με βάση τα προηγούμενα θεωρείται ιδιαίτερα πιθανό), οι συνέπειες που περιμένουν τους φορολογούμενους είναι οδυνηρές. Αναβιώνουν όλα τα πρόστιμα και οι προσαυξήσεις, καθώς και όλες οι λοιπές επιπτώσεις (διώξεις, κατασχέσεις κλπ).
5. Παρόλα αυτά, ο πρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδας θεώρησε σκόπιμο να εκδώσει δελτίο τύπου -κατά την προσφιλή του τακτική- αμέσως μετά τις κυβερνητικές ανακοινώσεις, όπου κρίνει ότι το μοναδικό πρόβλημα είναι «η έκδοση της σχετικής εγκύκλιου, αυτό θα πρέπει να γίνει το συντομότερο δυνατόν, ώστε να αρχίσουν άμεσα χωρίς άλλη καθυστέρηση οι αιτήσεις υπαγωγής από τους οφειλέτες». Επί της ουσίας των κυβερνητικών προτάσεων και των συνεπειών της εφαρμογής τους καμία κριτική ή έστω τοποθέτηση. Συνεπής στη δική του επικοινωνιακή τακτική ο πρόεδρος!
Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι πως οποιαδήποτε ρύθμιση, για να είναι αποτελεσματική, πρέπει:
• Να συνδέεται σε όλη τη διάρκειά της με κάποιο τρόπο με το διαθέσιμο εισόδημα του φορολογουμένου έτσι ώστε να διασφαλίζεται η δυνατότητα του οφειλέτη να πληρώσει τις δόσεις.
• Να προβλέπει απαλλαγή στους εντασσόμενους όλων των προστίμων και όχι μόνο των προσαυξήσεων εκπροθέσμου.
Να υπάρχει ειδική μέριμνα για αυτούς που αντικειμενικά δεν μπορούν να πληρώσουν οποιοδήποτε ποσόν (πχ μακροχρόνια άνεργοι, χρέη στη ΔΕΗ, στις τράπεζες), πχ αναστολή για 12 μήνες της καταβολής των δόσεων για όσους έχουν μηδενικό εισόδημα”.
