γράφουν οι Άρης Παπαγιάννης και Νίκος Τερλεπάνης
________________________________________________________________________________
Για μια ακόμη φορά η χώρα πηγαίνει σε εκλογές. Αυτή τη φορά, όμως, τα διακυβεύματα είναι εξαιρετικά κρίσιμα. Ουσιαστικά, οι εκλογές της 20ής Σεπτέμβρη συνδέονται άμεσα με αυτές του Ιανουαρίου, όταν για πρώτη φορά ένα αριστερό κόμμα πήρε την πρωτιά και σχημάτισε κυβέρνηση. Ήταν μία ειρηνική, μία δημοκρατική επανάσταση του λαού απέναντι στο παλιό πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο, απέναντι σε όσους οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή, τον λαό στην εξαθλίωση και την κοινωνία στη διάλυση. Ήταν μία κατάθεση ελπίδας στον ΣΥΡΙΖΑ και στην αριστερά.
Οι νέοι ήταν μπροστάρηδες στην εκλογική αυτή επανάσταση, όπως και σε κάθε τι θετικό συνέβη στη χώρα αυτή και την έσπρωξε προς τα πάνω. Ήταν αυτοί που προσπαθούν να σπουδάσουν σε πανεπιστήμια που καταδικάστηκαν από την υποχρηματοδότηση και τη ληστεία των χρημάτων τους από το PSI του Βενιζέλου, την ευνοιοκρατία και τον αυταρχισμό των νόμων Διαμαντοπούλου/Αρβανιτόπουλου. Αυτοί που χτυπιόνταν από τις ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας όποτε σήκωναν κεφάλι. Αυτοί που η αδιαφορία των προηγούμενων κυβερνήσεων και η ανθρωποφαγία των συνταγών των δανειστών καταδίκασε να πέφτουν στον γκρεμό του 60% ανεργίας. Αυτοί που υποχρεώνονται με νόμο να έχουν χαμηλότερο από τον -ούτως ή άλλως χαμηλό- βασικό μισθό. Αυτοί που γεμίζουν το βιογραφικό τους με πτυχία, μεταπτυχιακά και διδακτορικά, για να καταλήξουν να βάζουν τα πρώτα τους ένσημα στα 30, με μισθό που τους υποχρεώνει να ζουν με τους γονείς τους και ούτε να σκέφτονται τη δημιουργία οικογένειας. Είναι αυτοί που, για όλους τους παραπάνω λόγους, αναγκάζονται να μεταναστεύσουν, προκειμένου να βρουν ένα καλύτερο μέλλον.
Γιατί, όμως, οι νέοι και οι νέες να ψηφίσουν και πάλι ΣΥΡΙΖΑ;
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μόνη δύναμη που διαπραγματεύτηκε πραγματικά και σκληρά με τους δανειστές για να σώσει τη χώρα και το λαό, μέσα σε ένα πλαίσιο οικονομικής ασφυξίας και στυγνών εκβιασμών, με ένα κράτος διαλυμένο από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και με την οικονομία παγιδευμένη από την κυβέρνηση της ΝΔ με την καθοδήγηση της τρόικας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ με τη σκληρή διαπραγμάτευση με τους δανειστές κατόρθωσε ρήγμα στο ενιαίο νεοφιλελεύθερο τείχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άνοιξε το δρόμο στις άλλες ευρωπαϊκές αριστερές και αντινεοφιλελεύθερες δυνάμεις που αντιστέκονται στη λιτότητα: Οι Podemos στην Ισπανία, το Sinn Fein στην Ιρλανδία, το αριστερό Εθνικό Κόμμα στη Σκωτία. Και οι αλλαγές συνεχίζονται, με τελευταία την εκλογή του αριστερού-ακτιβιστή Jeremy Corbyn στην ηγεσία του Εργατικού Κόμματος στη Μ. Βρετανία. Για πρώτη φορά εδώ και 20 χρόνια κάτι αρχίζει να αλλάζει στην Ευρώπη και το κυρίαρχο νεοφιλελεύθερο μοντέλο αμφισβητείται σοβαρά.
ΣΥΡΙΖΑ έχει στο DNA του α) την παράδοση των αγώνων της αριστεράς και β) τα ανθρωπιστικά ιδεώδη της αριστεράς και τον ταξικό προσανατολισμό της. Είναι η δύναμη που στοχεύει πάντα στις ίσες ευκαιρίες και την κοινωνική δικαιοσύνη. Αυτό σημαίνει ότι, ακόμα και στις δύσκολες συνθήκες που επικρατούν σήμερα, στόχος της είναι πάντα η με κάθε τρόπο προστασία των αδυνάτων και η βελτίωση της θέσης τους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η δύναμη που στήριξε και στηρίζει τη δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η δύναμη που αγωνίστηκε στο πλευρό των φοιτητών κατά της αλλαγής του άρθρου 16 του Συντάγματος. Είναι αυτός που κατάργησε το νόμο της Διαμαντοπούλου και την αντιμεταρρύθμιση στην ανώτατη εκπαίδευση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κυβέρνησε πριν το 2015, ούτε είχε ποτέ την εξουσία. Δεν έχει καμία σχέση με το παλιό, το διεφθαρμένο πολιτικό κατεστημένο που δεκαετίες τώρα πλιατσικολογεί τον πλούτο της χώρας και παράγει διαφθορά, διαπλοκή, συναλλαγή, μίζα, ρεμούλα, φθείρει συνειδήσεις και απαιτεί από τους νέους να χαμηλώσουν τα φτερά και να σκύψουν το κεφάλι. Ο ΣΥΡΙΖΑ εγγυάται το τέλος του συστήματος αυτού:
Έστειλε ήδη στον εισαγγελέα την υπόθεση των 1300 δανείων της Αγροτικής Τράπεζας με τα 5 δισ. ευρώ λεία, τη μεγαλύτερη υπόθεση κλοπής δημοσίου χρήματος από τους κρατικοδίαιτους παράγοντες του παλιού οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου και
Ετοίμασε το νομοσχέδιο που θα βάλει τάξη στο χάος των ραδιοτηλεοπτικών συχνοτήτων και θα βάλει για πρώτη φορά τους καναλάρχες να πληρώσουν ό,τι ορίζει ο νόμος.
Και έπεται συνέχεια, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ θα προχωρήσει αποφασιστικά και χωρίς δισταγμούς στη διερεύνηση των σκανδάλων, στην πάταξη της φοροδιαφυγής και στη δικαιότερη κατανομή των βαρών.
7. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η δύναμη του νέου. Η δύναμη που μπορεί να βάλει τα θεμέλια ενός πραγματικού κράτους δικαίου
με φορολογική δικαιοσύνη
με αποκατάσταση των εργασιακών δικαιωμάτων και της εργατικής νομοθεσίας, που ουσιαστικά καταργήθηκαν από τα δύο προηγούμενα μνημόνια και τις κυβερνήσεις από το 2009 έως το 2014
με την αναδόμηση του κράτους, μέσα από το ξήλωμα του πελατειακού κράτους, την εφαρμογή της αξιοκρατίας στο δημόσιο, τον περιορισμό της γραφειοκρατίας και τη βελτίωση της αποτελεσματικότητάς του.
8. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η δύναμη που επανέφερε τη δημοκρατία, μετά από μία περίοδο όπου είχε τουλάχιστον ταλαιπωρηθεί. Ποιος ξεχνά το μαύρο στην ΕΡΤ, τον ευτελισμό και την απαξίωση της βουλής, τα χημικά και το ξύλο σε κάθε πορεία, τα βασανιστήρια σε αστυνομικά τμήματα, τα κάγκελα στη βουλή, τις επαφές των Μπαλτάκου/Σαμαρά με τη Χ.Α.;
9. Τι θα συμβεί, αν στην εξουσία επανέλθει η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ; Τόσες δεκαετίες εμπειρίας -και περισσότερο τα χρόνια από το 2009- έχουν δείξει καθαρά τον προσανατολισμό και τα ενδιαφέροντα των πολιτικών εκπροσώπων του παλιού και διεφθαρμένου καθεστώτος. Μπορεί, λοιπόν, κανείς εύκολα να καταλάβει ποια θα είναι η στάση τους απέναντι στους νέους, τα προβλήματα, τις αγωνίες, τα όνειρα και τα “θέλω” τους. Θα αφήσουμε τις μαγκιές, τις κραυγές, τα ψέματα, τους εκβιασμούς, τα “δικά μας παιδιά”, το βόλεμα των ημετέρων, την αναξιοκρατία και τον παλαιοκομματισμό να ορίσουν ξανά τη ζωή μας και το μέλλον μας;
Οι εκλογές της 20ής Σεπτέμβρη δεν πρέπει να αφήσουν κανέναν μας -πόσο μάλλον τους νέους- αδιάφορο. Γιατί τότε θα κριθεί εάν αυτή η ειρηνική και δημοκρατική επανάσταση που ξεκίνησε με τις εκλογές του Γενάρη θα μπει στη φάση της ουσιαστικής της ολοκλήρωσης. Εδώ θα κριθεί αν το παλιό, το διεφθαρμένο και το διαπλεκόμενο θα πάνε στην άκρη και αν θα μπουν οι βάσεις για κοινωνική δικαιοσύνη και για την ανασυγκρότηση της χώρας. Εάν, τελικά, ο σημερινός εικοσάρης θα αναγκαστεί στα τριάντα του να φύγει κι αυτός από τη χώρα, αναζητώντας καλύτερο μέλλον αλλού.
