Θα ήθελα από τη φιλόξενη αυτή θέση του laconialive.gr, να ευχαριστήσω από καρδιάς όλο τον κόσμο, όλους τους ανθρώπους, φίλους και συνεργάτες των γονέων μου, που με αληθινό σεβασμό, αγάπη και πόνο ψυχής τίμησαν την μητέρα μου στο κατευόδιο της ψυχής της…
με ευγνωμοσύνη,
η κόρη της Φλωρεντία
Σκέψεις & Λόγια α γ ά π η ς στο “στερνό αντίο”
Λατρεμένη μου μητέρα, στις 11 Ιουλίου, αποφάσισες να “φύγεις”, να “ταξιδέψεις” … , και, ξεπροβοδίζοντάς σε τώρα στο κατώφλι της νέας σου ζωής, αυτής της ουράνιας, μοναδικά ευφρόσυνης ζωής, θέλω να σε ευχαριστήσω, από καρδιάς, πρώτα απ’ όλα για τη ζήση που μου χάρισες, και όλα όσα ανεκτίμητα, με περισσή υπομονή και αγάπη μού έμαθες, συν Θεώ, για το γήινο μονοπάτι σε αυτόν τον κόσμο εδώ…
Σε ευγνωμονώ για όλο το ξεχωριστό ταξίδι ζωής που διανύσαμε μαζί, για όλες τις ευλογίες και νουθεσίες που μου πρόσφερες, προικίζοντάς με, μαζί με τον πατέρα μου, με την ύψιστη αρετή της ανθρωπιάς … , και ακόμη αυτήν της πίστης, ώστε να αρμενίζω με την απόλυτη ασφάλεια, και έχοντας ως αλάνθαστη πυξίδα την αγάπη σας, επάνω στα κύματα της ζωής, κι ωστόσο συνάμα, παροτρύνοντάς με πάντα να ακολουθώ και να βρίσκω τη δική μου πορεία πλεύσης, και στην όλη κίνηση της ζ ω ή ς τον δικό μου χορό να διαλέγω…
Κι ακόμη, για το ότι με έμαθες να αφουγκράζομαι την ομορφιά της ζωής σε κάθε μορφή της, σημαντική ή ελάχιστη, και να αντέχω τις φουρτούνες, γιατί, καθώς μου λέγατε ολοένα και οι δυο σας αγαπημένοι μου γονείς, “ζ ω ή, δεν είναι απλώς να επιβιώνεις στην καταιγίδα, αλλά να στέκεσαι κάτω από τη δυνατή βροχή και να συνεχίζεις να περπατάς χαμογελώντας…”
Σε ευχαριστώ, ξεχωριστή μου μητέρα, για όλα, στ’ αλήθεια για όλα, όντως…
Συγχώρεσέ με για όσες φορές και με όποιο τρόπο σε στενοχώρησα, σε ικετεύω, συγχώρα με, με εκείνον τον απόλυτα μοναδικό τρόπο που ήξερες να ξαναφιλιώνουμε εδώ, στο σπίτι μας … , και τις δύσκολες στιγμές να τις μεταμορφώνεις σε ηρεμία καταλαγιάζοντας κάθε ένταση της καθημερινότητας.
Όλοι οι αγαπημένοι μας, που είναι ήδη εκεί ψηλά, ο πατέρας μου και οι παππούδες μου, σε περιμένουν στον θεϊκό παραδεισένιο κήπο με λαχτάρα να ξανανταμώσετε και να σε καλωσορίσουν…
Είθε ούριο αγγελικό αγέρι να φυσήξει στο δρόμο σου για την πρωτεύουσα των Ουρανών, την χώρα της απόλυτης θεϊκής γαλήνης και του Φωτός…
Έχε “καλό ταξίδι”, ασφαλές, ευοίωνο ίσαμε τους Ουρανούς… Φτάσε έως τον ουράνιο ιερό ναό του Θεού, όπου βασιλεύει η πληρότητα και η ευτυχία, αιωνίως…!!
Κι εκεί πλέον μπορείς να ξεκουραστείς, οριστικώς, να αναπαυθείς…
… κι όταν το θες, η ψυχή σου ολοφώτεινη και ανάλαφρη πια θα φτερουγίζει, νοσταλγώντας τα ανθρώπινα γνώριμα μέρη που διάβηκες, και καθώς από τη μνήμη σου θα τα ανασέρνει και θα τα αναθυμάται, θα φτάνει έως το συμβολικό γήινο οίκημά σου, με φύλακα την εκκλησιά του αη-Θανάση και αέναο, άγρυπνο πολεμιστή βιγλάτορα τον αη-Γιώργη, το αγέρωχο κάστρο του έτσι ξανά αγναντεύοντας…
Κι ενώ σε αποχαιρετώ με αβάσταχτο πόνο ψυχής, προσεύχομαι να ‘χεις κάθε καλό στο ξεκίνημα της νέας σου ζωής…
Η λήθη του χρόνου δεν πρόκειται να αγγίξει την καρδιά μου, στο υπόσχομαι, απλά γιατί η εικόνα σου έχει σμιλευθεί ανεξίτηλα, διαχρονικά από το χέρι του Σύμπαντος…
Σε φιλώ με όλη μου την αγάπη, που πάντοτε θα σε συντροφεύει…
η κόρη σου Φλωρεντία
