Αυτές τις δύσκολες ώρες του οικονομικού στραγγαλισμού που υφίσταται το τραπεζικό σύστημα της χώρας μας από την ολέθρια, ανομολόγητη, γκαγκστερική συμπεριφορά των ευρωπαίων “εταίρων” – δανειστών, εμπεδωμένη στην ψυχαναγκαστική εμμονή της συντριβής μιας άλλης πολιτικής πρότασης, όπως αυτής του ΣΥΡΙΖΑ, οφείλω να επαινέσω την τίμια, πατριωτική, αξιοπρεπή στάση του πρωθυπουργού.
Παίζοντας -στην ουσία θυσιάζοντας- το πολιτικό του μέλλον, στην περίπτωση που το δουλοπρεπές ΝΑΙ πάρει αξιόλογο ποσοστό, εμμένει στην απόφαση περί δημοψηφίσματος. Εκλεγμένος με ένα ποσοστό που του έδινε τη δυνατότητα μιας έντιμης διαπραγμάτευσης και τίποτα παραπάνω, επιστρέφει στο αλάθευτο κριτήριο της λαϊκής βάσης, αναδεικνύει τον έλληνα ψηφοφόρο – τοποτηρητή των διαβουλεύσεων που γίνονται για το μέλλον του.
Εν μέσω μιας άγριας πολιτικής, κοινωνικής, αξιακής πόλωσης, ενορχηστρωμένης από εγχώρια και ξένα κέντρα νεοφιλελεύθερων δημίων, που διοχετεύουν το δηλητήριο του εθνικού διχασμού στις ψυχές ενός ταλαίπωρου και βασανισμένου λαού, στέκει ορθός, με το ηθικό του μεγαλείο να υπερτερεί έναντι των θλιβερών μνημονιακών υπηρετών που ουρλιάζουν για μια Ευρώπη μαστρωπό στη διαιωνίζουσα ψτώχεια μας, μια Ευρώπη πολιτικά ανάπηρη από την εμετική συμπόρευση δεξιών και σοσιαλιστικών κομμάτων, μια Ευρώπη που έχει μετατρέψει τη mare nostrum σε απέραντο νεκροταφείο μεταναστών, μια Ευρώπη που ο εργασιακός μεσαίωνας έγινε καθεστώς.
Φέρνει με απαράμιλλη ειλικρίνεια, με πρωτόγνωρο πολιτικό σθένος, τα πράγματα στη σωστή τους βάση. Αφήνει τον ελληνικό λαό με τα μύρια όσα κοινωνικο-επαγγελματικά μέσο στρώματά του να αποφασίσει. Το ιδεολογικό συνονθύλευμα των όψιμων υποστηρικτών του ίσως δεν επιθυμεί τη ρήξη. Ας αποφασίσουν λοιπόν οι έλληνες τι θέλουν. Αυτός με την υποστήριξη του ενός τρίτου των ελλήνων και την κοινοβουλευτική πύρρεια υπεροχή με τη βοήθεια των υπερσυντηρητικών ΑΝΕΛ δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος μιας τόσο σημαντικής διαπραγμάτευσης και δεν έχει και το δικαίωμα να εξωθήσει τα πράγματα στη συγκρουσιακή δυναμική της εξόδου και οικονομικής αυτοδιάθεσης και ανόρθωσης.
Νομίζω, το σταθερό ηθικό του προβάδισμα είναι η ειδοποιός διαφορά που τον καταξιώνει στη συνείδηση του κάθε έλληνα, σε αντίθεση με την κανιβαλιστική προθυμία των άλλων πολιτικών για συμφωνία όπως-όπως με τους εταίρους. Είναι απορίας άξιον πώς οι θλιβεροί Σαμαράς, Βενιζέλος, Θεοδωράκης ελπίζουν ότι με συγκεντρώσεις “κατσαρόλας” και κραυγές μισαλλοδοξίας θα πείσουν -έστω και έναν έλληνα- να ψηφίσει ΝΑΙ σε νέα μνημόνια. Εντελώς ανεύθυνοι, μοιραίοι, χαμερπείς ψελλίζουν σενάρια τρόμου, για να μας πείσουν να συναινέσουμε στην οριστική φτωχοποίηση, στην απουσία ελπίδας, στο ζοφερό θάνατό μας!
Ο ελληνικός λαός, την Κυριακή, θα τους δώσει την απάντησή του. Πάντως ο Αλέξης Τσίπρας ξέρει τι θα πράξει, αν αυτή δεν είναι η αναμενόμενη (80% αν όχι και παραπάνω).
Ιωάννης Χρηστάκης
εκπαιδευτικός
μέλος ΟΜ ΣΥΡΙΖΑ Σπάρτης
