Ναι, η κυβέρνηση είπε ψέματα στο λαό. Πώς αλλιώς να ορίσει κανείς τη μισή αλήθεια; Το γεγονός ότι δεν κάθισε με ειλικρίνεια να αναλύσει εξαρχής στους πολίτες όλες τις πιθανές περιπτώσεις; Πώς αλλιώς θα μπορούσε να περιγράψει κανείς τις διαβεβαιώσεις περί σκισίματος των μνημονίων και αναδιάρθρωσης του χρέους, όταν ήταν εμφανές πως με αυτούς τους “εταίρους” κάτι τέτοιο ήταν επιεικώς υπεραισιόδοξο;
Η υπόσχεση όχι μόνο δεν έγινε πράξη, αλλά η σύναψη επαχθούς συμφωνίας υιοθετήθηκε ως πολιτική πρακτική με το άλλοθι της έλλειψης εναλλακτικών. Και ποιος σας είπε, κύριοι της κυβέρνησης, ότι οι εναλλακτικές περιορίζονταν μόνο σε αυτά που δογματικά υποστηρίζατε από την προεκλογική ήδη περίοδο; Ότι δηλαδή η θέση της χώρας είναι de facto στην ευρωζώνη; Πάση θυσία μάλιστα! Τίνος τη θυσία όμως, κύριοι; Αυτού του εξαθλιωμένου, που τώρα θα εξαθλιωθεί ακόμη περισσότερο; Ή μήπως δεν θα φτωχύνουν ακόμη περισσότερο οι απλοί άνθρωποι ήδη με τις πρώτες αυξήσεις στο ΦΠΑ; Οι αγρότες; Όλοι αυτοί που αγανακτισμένοι πριν δέκα μέρες διατράνωσαν το “όχι”; Σ’ αυτούς τι θα πείτε τώρα;
Θα πείτε ότι δεν μπορούσατε να κάνετε διαφορετικά. Ναι, έτσι όπως αποφασίσατε να διαπραγματευθείτε, πράγματι δεν γινόταν κάτι άλλο. Αντί να σύρεστε πίσω από τις εξελίξεις όμως, το πλέον χρήσιμο που θα μπορούσατε να κομίσετε με την έλευσή σας στην εξουσία ήταν η δημιουργία ενός πλαισίου τέτοιου που θα ωρίμαζε τις συνθήκες για να καταφέρει κάποια στιγμή η χώρα να σταθεί στα πόδια της. Μόνη της, χωρίς τις ύαινες της διεθνούς τοκογλυφίας! Όταν γνωρίζεις με ποιον έχεις να κάνεις, προετοιμάζεσαι αναλόγως. Και αυτό δεν το κάνατε. Κι ας είχατε το χρόνο, αφού η εκλογή σας “μύριζε” πολύ πριν συντελεστεί τον φετινό Ιανουάριο. Προτιμήσατε την εμμονική στρατηγική σας (χωρίς εκπόνηση άλλου σχεδίου), οι έξω το αντελήφθησαν και τώρα το πληρώνουμε ακριβά. Αν είχατε πει την πλήρη αλήθεια, ίσως να ήταν αλλιώς τα πράγματα σήμερα. Αν είχατε πει την αλήθεια, ίσως πράγματι και να μην εκλεγόσασταν. Αν όμως είχατε πει την αλήθεια με κάθε κόστος, σήμερα δεν θα ντρεπόσασταν γι΄αυτά που ψηφίσατε κόντρα στο 61% του εκλογικού σώματος…
Όχι βέβαια ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είναι δίκαιο να φορτωθεί τις αμαρτίες σαράντα χρόνων μεταπολίτευσης. Της χρεώνεται όμως ασυζητητί ανεπίτρεπτη πολιτική κουτοπονηριά, αλλά και η νεκρανάσταση ενός πολιτικού συστήματος που αντί να ζητά συγγνώμη, τώρα κουνά το δάχτυλο και της πουλά και υποχρέωση από πάνω μαζί με κάτι δήθεν νεόκοπους που νομίζουν ότι αναβαπτίστηκαν μέσα σε θολά ποτάμια. Αυτά τα δικαιώματα που έδωσε η “πρώτη φορά αριστερά με… ολίγην από δεξιά” ίσως οδηγούν σε ένα από τα χειρότερα μονοπάτια που θα μπορούσε η χώρα να πάρει. Σε ένα πισωγύρισμα σε πολιτικές και πολιτικούς που θεωρούσαμε ότι είχαμε κλειδώσει στο χρονοντούλαπο.
Η τιμιότητα των προθέσεών σας (όσων τουλάχιστον από σας μπορούμε να γνωρίζουμε προσωπικά) δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση. Όχι από μας τουλάχιστον. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι δεν ήσασταν άτιμοι, αλλά άστοχοι κι αστόχαστοι. Είναι ωστόσο η καλή προαίρεση από μόνη της συνθήκη ικανή να οδηγήσει σε μια επωφελή για το λαό διακυβέρνηση; Νομίζουμε πως την απάντηση την ξέρετε. Απαιτούνται πολλά περισσότερα. Γι’ αυτό και ο πολίτης που μετά τα τελευταία γεγονότα απέσυρε την εμπιστοσύνη από την κυβέρνησή σας είναι μάλλον δύσκολο πια να πάρει στα σοβαρά τις διακηρύξεις σας περί αντιμετώπισης της (εγχώριας) διαφθοράς. Αν με τις πράξεις σας καταφέρετε να τον πείσετε, θα είναι ευχής έργον. Θα τα καταφέρετε όμως;
Ρητορικά υστερόγραφα:
1) Ο κ. πρωθυπουργός την αξιοπρέπεια στη δεκαεπτάωρη διαπραγμάτευση πού ακριβώς την είδε; Οι υπόλοιποι γιατί διαπιστώσαμε σφυροκόπημα και επιχείρηση γελοιοποίησής του;
2) Τρία μνημόνια και η Λακωνία δεν είπε στη βουλή ούτε ένα “όχι”. Να υποθέσουμε ότι σε αυτό το νομό όλα βαίνουν καλώς, ε;
Ηλίας Ευαγγελόπουλος
(Ένας από το 61,31% του ΟΧΙ)
________________________________________________________________________________
(Το σκίτσο είναι του Ανδρέα Πετρουλάκη, από την “Καθημερινή”)
