άρθρο του Διονύση Θωμά
________________________________________________________________________________
Από τις 25 Γενάρη και μετά, η Ελλάδα έχει μπει σε άλλη, διαφορετική τροχιά από αυτή που ξέραμε από τον εμφύλιο και μετά. Ή, αν θέλουμε να φέρουμε την εικόνα πιο «κοντά» στην πρόσφατη ιστορία μας, από το 1974 και μετά.
Χωρίς να έχει ολοκληρωθεί η όλη διαδικασία της διαπραγμάτευσης, έχει ενδιαφέρον να δούμε τι είχαμε πριν τις 25 Γενάρη και τι μετά.
Το περιβόητο e-mail Χαρδούβελη είναι γνωστό. Άλλωστε αποτέλεσε την προεκλογική «πλατφόρμα» της ΝΔ και οι διάφορες πλευρές του και οι πιθανές επιπτώσεις από την εφαρμογή των προβλεπομένων σε αυτό αναδείχθηκαν επαρκώς.
Ο ελληνικός λαός, έχοντας την πενταετή εμπειρία διακυβέρνησης από μνημονιακές κυβερνήσεις, ανέδειξε σε πρώτη πολιτική δύναμη τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος συγκρότησε κυβερνητικό σχήμα σε λιγότερο από 24 ώρες με τους ΑΝΕΛ. Μια κίνηση ματ, που χάλασε τα σχέδια των οικονομικών – πολιτικών και μιντιακών ελίτ τόσο στην Ελλάδα όσο και την Ευρώπη. Είχε ως αποτέλεσμα «κινήσεις» όπως η δημιουργία του (έτοιμου να κυβερνήσει – συνεχείς οι δηλώσεις Σουλτζ) «Ποταμιού» να μείνουν στα μισά του δρόμου.
Τελικά, οι πρώην κυβερνητικοί εταίροι Σαμαράς – Βενιζέλος, αλλά και ο νεόκοπος Θεοδωράκης, τι σόι διαπραγμάτευση θέλουν; Ζητάνε από τη κυβέρνηση την «εδώ και τώρα» υπογραφή συμφωνίας με περιεχόμενο «ό,τι θέλουν» οι δανειστές, λες και οι εκλογές της 25ης Γενάρη δεν έγιναν ποτέ!
Πρέπει όμως να καταλάβουν όλοι ότι και εκλογές έγιναν πριν τρεις μήνες και πολύ συγκεκριμένο αποτέλεσμα είχαν! Το ότι δεν τους αρέσει το αποτέλεσμα, αυτό είναι «κατανοητό»!
• Δεν αρέσει το αποτέλεσμα στους δανειστές και τις συντηρητικές νεοφιλελεύθερες δυνάμεις της Ευρώπης. Αφενός τους χαλάει τη λογική του μονόδρομου της λιτότητας και της εσωτερικής υποτίμησης. Αφετέρου η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση και για άλλους λαούς της Ευρώπης. Επομένως φοβούνται μήπως ξημερωθούν κάποιο πρωϊ έχοντας να αντιμετωπίσουν και άλλους ανυπότακτους (μην ξεχνάμε τις εκλογές σε Ισπανία – Ιρλανδία εντός του 2015 και Πορτογαλία αρχές του 2016). Για το λόγο αυτό η διαπραγμάτευση που γίνεται όλο αυτό το διάστημα είναι κατά βάση πολιτική και είναι αυτοί που, ενώ δημόσια αναφέρονται σε μεταρρυθμίσεις, τεχνικά στοιχεία των προτάσεων της ελληνικής κυβέρνησης κλπ, στην πραγματικότητα όλα αυτά λίγο τους ενδιαφέρουν. Εξάλλου το ελληνικό χρέος είναι σχετικά εύκολο να αντιμετωπιστεί -παρά το γεγονός της μη βιωσιμότητάς του όπως έχει σήμερα- αφού αποτελεί μόνο το 2,5–3,0% του συνολικού ευρωπαϊκού χρέους. Περισσότερο τους απασχολεί η Ιταλία, όπου το δημόσιο χρέος έχει φτάσει τα 2,5 τρισ. ευρώ και το 150% περίπου του ΑΕΠ.
• Δεν αρέσει βέβαια το εκλογικό αποτέλεσμα και στις εγχώριες πολιτικές και οικονομικές ελίτ, οι οποίες επί δεκαετίες ολόκληρες βρίσκονταν στην κυβερνητική εξουσία και διαβλέπουν σήμερα τον κίνδυνο το οικοδόμημα που είχαν κτίσει να καταρρεύσει. Το τρίγωνο της διαπλοκής (πολιτικό προσωπικό του μεταπολιτευτικού δικομματισμού – τραπεζικό σύστημα – ΜΜΕ) έχει βρεθεί στην πρωτόγνωρη για αυτούς θέση να μην έχουν τα ηνία της κυβέρνησης στα χέρια τους και να μην είναι σε θέση να καθορίσουν την πολιτική ατζέντα της χώρας. Όποιος αμφιβάλλει δεν έχει παρά να παρακολουθήσει έστω ένα από τα δελτία «ειδήσεων» των καναλαρχών της ρεμούλας και της διαπλοκής. Βέβαια από αυτό το «πανηγύρι» δεν απουσιάζουν και κάποια περιφερειακά ΜΜΕ, τα οποία έχουν αναλάβει εργολαβικά τη συκοφάντηση του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης. Ξεχνούν όμως ότι και οι κρίνοντες κρίνονται!!
• Μέσα σε αυτό το περιβάλλον είναι λογικό η κυβέρνηση να αντιμετωπίζει δυσκολίες και κάθε μέρα να έχει ανοικτά μέτωπα τόσο με τους δανειστές όσο και με τα εγχώρια φερέφωνά τους. Η έλλειψη πολιτικών επιχειρημάτων οδηγεί σε καθημερινές επιθέσεις χυδαιότητας κατά κυβερνητικών στελεχών, με στόχο την αποδόμηση του ηθικού πλεονεκτήματος της ριζοσπαστικής αριστεράς. Βέβαια, όσο και να το προσπαθούν, η κοινωνία καταλαβαίνει ότι η αριστερά έχει δώσει τα διαπιστευτήριά της στους κοινωνικούς αγώνες και δεν πρόκειται να γίνει σαν τα μούτρα τους.
• Εάν η μνημονιακή αντιπολίτευση έχει πρόταση για τη διαπραγμάτευση, ας την καταθέσει στην κοινωνία. Είτε ως μία ενιαία πολιτική δύναμη ή έστω κάθε συνιστώσα ξεχωριστά – ακόμα και οι συνιστώσες των συνιστωσών!
Η ελληνική κυβέρνηση, παράλληλα με τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές όπου έχει θέσει τις «κόκκινες γραμμές» με βάση τη βούληση του ελληνικού λαού όπως αυτή εκφράστηκε πριν τρεις περίπου μήνες, προχωρά -μέσα σε αυτές τις ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες- στην εφαρμογή του προγράμματός της. Είναι γεγονός ότι κάποια θέματα θα μπορούσαν να είχαν προχωρήσει πιο γρήγορα. Δεν μπορούμε όμως και δεν πρέπει να υποτιμούμε το κυβερνητικό έργο που έχει συντελεσθεί αυτές τις 100 μέρες, ειδικά στον τομέα της αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης και της ρύθμισης των ληξιπρόθεσμων οφειλών σε δημόσιο και ασφαλιστικά ταμεία.
________________________________________________________________________________
Διονύσης Θωμάς
οικονομολόγος
