γράφει ο Βαγγέλης Μητράκος
Οι παλιές ιστορίες είναι σαν τα παραμύθια: Κάθε γιαγιά που τα ’λεγε στα εγγόνια της, τα πλούτιζε με τη σοφία και τη γνώση της και τα μεγάλωνε μέχρι να πάρουν την τελική τους ολοκληρωμένη μορφή.
Έτσι και σήμερα, όταν ανασύρουμε από το δισάκι του χθες μια ιστορία, έρχονται κάποιοι που την έχουν ζήσει ή γνωρίζουν περισσότερα γι’ αυτήν και την συμπληρώνουν.
Σε πρόσφατο δημοσίευμα για το Γυμνάσιο Αρρένων Σπάρτης δημοσίευσα μια φωτογραφία μαθητών και καθηγητών της Στ΄ τάξης του Οκταταξίου Γυμνασίου Αρρένων Σπάρτης, 1952-1953, παρμένη από το εξώφυλλο του πολύ σπουδαίου βιβλίου με τίτλο: “Ένας κόσμος που χάθηκε”, (εκδ. ΙΔΙΟΜΟΡΦΗ, 2006) του φιλολόγου καθηγητή μου στο Γυμνάσιο Αρρένων Σπάρτης, Σπύρου Παπαδόγιαννη.
Μετά τη δημοσίευση υπήρξε ανταπόκριση από τον καλό φίλο, συμπατριώτη μας, από τον Βρονταμά Λακωνίας, Ηλία Ρόρρη, ο οποίος είναι εγκατεστημένος, από χρόνια πολλά, στο Σύδνεϊ Αυστραλίας και πάντα έχει πολλά να θυμάται από την πατρίδα και την παλιά εποχή περιγράφοντάς τα με τη γλαφυρότητα που τον διακρίνει στον λόγο.
Ο Ηλίας, λοιπόν, σχολιάζοντας το άρθρο, έστειλε, από τη μακρινή Αυστραλία, προς τους συγγενείς του που του κοινοποίησαν το δημοσίευμα, το παρακάτω μήνυμα:
«Αγαπητά μας ξαδέρφια, γεια σας
Σας ευχαριστώ για τη φωτογραφία, που μας φέρνει παλιές αναμνήσεις, γιατί βλέπομε φάτσες όπως τις ξέραμε και όχι όπως έχουν γίνει τώρα.
Φυσικά οι καθηγητές δεν ξεχνιώνται και είναι από δεξιά:
– Κώστας Ματθαίος, θεολόγος και φιλόλογος από το Ξηροκάμπι,
– Ξενοφών Κότσιρας, υποδιευθυντής, φυσικός,
– Στράτης Σούπος, γυμνασιάρχης, καταγωγή από την Τρύπη (…) και πρώτος αριστερά…
– Βασ. Ρόντος, μαθηματικός από τη Σκάλα. Προπολεμικά ο αδελφός του είχε μαγαζί μπακάλικο στο Βρονταμά, το κοινοτικό κληροδότημα του Π. Κοσπέτου, που το είχαν μετά και ο Π. Κουτσοβασίλης και ο γαμπρός του ο Λιας ο Κοτζιάς, τώρα είναι το πνευματικό κέντρο νομίζω.
Στην ίδια σειρά ο πρώτος εξ αριστερών είναι ο αδελφός μας ο Θανάσης (Ρόρρης) και ακριβώς μπροστά είναι ο Τριανταφυλλάκος – λίγο μελαχρινός, πηγαίναμε μαζί, αλλά έχασε μια χρονιά. Αναγνωρίζω 3-4 άλλες φυσιογνωμίες, αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ ονόματα, γιατί αυτοί ήταν μια τάξη πίσω από εμένα, εγώ αυτή τη χρονιά ήμουν στην εβδόμη.
Για μένα ήταν ένα ευχάριστο περπάτημα στο σοκάκι της μνήμης και σας ευχαριστώ. Φιλιά σε όλους».
Ηλίας
ΥΓ: Να σημειωθεί ότι ο μαθητής που βρίσκεται μπροστά – μπροστά, μόνος του, είναι ο συνταξιούχος, σήμερα, καθηγητής Σπύρος Παπαδόγιαννης, από το βιβλίο και το αρχείο του οποίου προέρχεται η φωτογραφία.
