του Σταμάτη Παπαδάτου
Καλούμαστε ως πολίτες αυτής της χώρας, ως πολίτες αυτού του πολύπαθου νομού, να επαναπροσδιορίσουμε τους στόχους μας και με όραμα να κοιτάξουμε το μέλλον.
Το μέλλον που χτίζουμε για την αυριανή κοινωνία, καθώς έχουμε το χρέος να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές έναν καλύτερο κόσμο, με προοπτική, έναν κόσμο που τον θα τον βάλουμε σε τροχιά ανάπτυξης και ευημερίας.
Ο απλός πολίτης έχει βρεθεί αντιμέτωπος με πολλά προβλήματα και καλείται να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Οι αντοχές δοκιμάζονται. Η ευθύνη στον καθένα ξεχωριστά είναι μεγάλη.
Η εποχή των απλών θεατών, των απλών παρατηρητών, έχει περάσει. Σήμερα δεν υπάρχουν δικαιολογίες, δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Οι εξελίξεις τρέχουν και εμείς οφείλουμε όχι απλώς να τις ακολουθούμε, όχι απλώς να τις παρακολουθούμε, οφείλουμε -έχουμε χρέος-, να γίνουμε “πρωταγωνιστές” αυτών των εξελίξεων.
Ο καθένας από εμάς έχει το χρέος να πάρει θέση, να παλέψει για να διαμορφώσει την καθημερινότητα, να καταστήσει την επόμενη ημέρα, ημέρα με προοπτική, με συνέχεια…
Στις καλοκαιρινές εκπτώσεις έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους οι έμποροι και επιχειρηματίες της Σπάρτης για να αυξήσουν τον τζίρο τους, αφού η κίνηση μέχρι τώρα κυμαίνεται σε επίπεδα κατώτερων των προσδοκιών.
Με τα μέτρα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, δεν αποκλείεται στην Λακωνία αρκετοί καταστηματάρχες και επιχειρήσεις να κατεβάσουν ρολά.
Κανείς δεν έχει την ευθιξία να πει: “Ναι, εκεί κάναμε λάθος”. Και γιατί να το πει άλλωστε, όταν πίσω από κάθε πρόβλημα, στην κυβέρνηση Μητσοτάκη ξεπηδά και μία κομπίνα;
Κάποιος φταίει όμως. Και ο απλός λαός, έχει το δικαίωμα να ξέρει. Γιατί εύλογα ο απλός πολίτης λέει ότι δεν διαχειρίζεται αυτός το δημόσιο χρήμα, άρα γιατί καλείται σήμερα να πληρώσει τα λάθη τα δικά τους.
Γιατί όλα δείχνουν ότι πάμε από το κακό στο χειρότερο. Πόσες φορές τελικά αυτή η χώρα θα πρέπει να βιώνει κρίσεις απ’ όπου και αν προέρχονται;
Που να ήξεραν οι πρόγονοί μας, όταν πολεμούσαν υπέρ του πατρίου εδάφους, ότι το 2020, την εποχή της τεχνολογικής έκρηξης, με την επιστήμη να κάνει αλματώδη βήματα και τον άνθρωπο να ψάχνει ζωή σε άλλους πλανήτες, οι νεοέλληνες θα αναζητούσαν τρόπους για να ξεπεράσουν το σκόπελο της οικονομικής δυσπραγίας που έφερε η σημερινή κυβέρνηση.
Η μιζέρια και η παραίτηση δεν έχουν θέση. Το “κάθε πέρυσι και καλύτερα” ήρθε ο καιρός να το βάλουμε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και με καθαρό βλέμμα και σκέψη να κοιτάξουμε το μέλλον.
Το παρελθόν οφείλει να μας καθοδηγεί, όχι όμως να μας υπονομεύει. Ποτέ δεν είναι αργά για να αλλάξουν τα πράγματα, αρκεί να υπάρχει πίστη ότι μπορούν να έρθουν καλύτερες ημέρες. Τίποτα δεν είναι εύκολο, αλλά και τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο.
Τίποτα δεν χαρίζεται, αλλά και τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο.
Δεν ξέρω πόσο συνωμοτεί το σύμπαν για να επιτευχθούν όλα αυτά που θέλουμε, το θέμα όμως είναι πως θα κάνουμε εμείς το σύμπαν να συνωμοτήσει για χάρη μας.
Η συνωμοσία του σύμπαντος είναι κάτι θεωρητικό και ουσιαστικά είναι τι κάνουμε εμείς οι ίδιοι, πόσο ενεργοποιούμε όλες μας τις δυνάμεις και πόσο δυνατά είναι τα “θέλω” μας για να έχουμε και το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Ήρθε η ώρα της αμφιβολίας και της αμφισβήτησης των δομών και των αξιών ενός συστήματος που μας τραβάει στον πάτο. Νεοφιλελεύθερη πολιτική, θρησκεία, κακές διεθνείς σχέσεις, οι άριστοι, καναλάρχες και δημοσιογράφοι και το παλιό κατεστημένο.
Όλο το παλιό σύστημα μοιάζει να κάνει ένα μακρύ πάρτι. Όπως έκανε, πλην εξαιρέσεων, πριν από την κρίση. Κι όπως έγινε τότε, φαίνεται ότι η χώρα θα κλείσει έναν κύκλο, επιστρέφοντας στο σημείο της κρίσης: δηλαδή στα ελλείμματα, την ύφεση, τις απολύσεις, τις μειώσεις μισθού και την κοινωνική κατάρρευση.
Πόσο έτοιμοι είμαστε να περάσουμε μέσα από συμπληγάδες και να μην λυγίσουμε; Αυτό δεν θα μας το πει κανένας, αυτό θα πρέπει να ψάξουμε βαθιά μέσα μας και να το βρούμε μόνοι μας.
