Pikroholic τ’ ονομά μου, γράφω τα στραβά μονίμως
τούτα μόνο μου αρέσουν, έτσι ευφραίνεται η καρδιά μου.
Σκοτεινά και κακιασμένα κακώς κείμενα σχολιάζω,
βλάχος είμαι και το λέω, από ευγένειες δε σκαμπάζω!
* * * * * * * * * *
Με αυτό το εισαγωγικό τετράστιχο σας συστήνομαι σήμερα, φίλοι μου, και μπαίνω αμέσως στο ψητό.
Διαβάζω για την καταγγελθείσα επίθεση σε βάρος εργαζομένων του νοσοκομείου. Επειδή μια γύρα στην πιάτσα τη ρίχνω κι ακούω πολλούς να λένε πολλά κατά καιρούς, δεν είναι η πρώτη φορά που οδηγοί βλέπουν το Χάρο με τα μάτια τους επειδή κάποιου του γούσταρε βραδιάτικα να πεταχτεί μες στο δρόμο και να κάνει τα δικά του: άλλοτε μαγκιές και τσαμπουκάδες, προχθές με τους εργαζόμενους… πετροβολητό. Κράτος εν κράτει δηλαδή. Ρωτάς γιατί; Μα, διότι αυτός που το κάνει δεν φοβάται. ΔΕΝ φοβάται, ακούς; Δεν έχει άγνοια του νόμου, απλώς τον περιφρονεί. Αλλά δεν φταίει μόνο αυτός. Φταίνε κι αυτοί που τον χαϊδεύουν. Δεν ξέρω αν πίσω από όλες τις επιθέσεις που γίνονται γνωστές κατά καιρούς κρύβονται ρομά, εξωγήινοι, παλιόπαιδα, φαντάσματα ή καλικάντζαροι. Ξέρω όμως ότι η κοινωνία είναι καζάνι που βράζει. Κι ότι με την αγανάκτηση που υπάρχει από τη γενικευμένη παραβατικότητα, θα γίνει καμιά ώρα μεγάλο κακό. Και ΔΕΝ πρέπει να γίνει.
Έρχονται και κάτι… πεφωτισμένες δηλώσεις τύπου Δαβάκη (δεν περιγράφω άλλο…) και -τσουπ!- νάτο το φιτιλάκι που ανάβει. Όχι ότι συνηθίζω να διαβάζω τα σχόλια στο fαcebook -ειδικά από κάτι νταήδες του πληκτρολογίου που γράφουν το “εγώ” με όμικρον- αλλά η θερμοκεφαλιά και η μαλάκυνση εγκεφάλου κραυγάζει, πώς να την αγνοήσεις; “Θα τους κάνω”, “θα τους διάξω” γράφει ο άλλος σε σχόλιο κάτω από δημοσίευμα που εγκαλεί τον βουλευτή για την απαράδεκτη δήλωση. Και εννοεί τους ρομά. Σιγά ρε, φτύσε και λίγο μην πνιγείς!
Ναι, υπάρχει χοντρό πρόβλημα με την εγκληματικότητα. Ναι, έχει δίκιο ο κόσμος να διαμαρτύρεται που τρέμει μες στο σπίτι του ή που δε θέλει να το αφήσει έστω και κλειδωμένο. Που φοβάται ακόμα και να κυκλοφορήσει βράδυ. Ναι, δεκτά όλα αυτά. Ίσως είμαι κι εγώ παθών και μαθών.
ΑΛΛΑ… Την εγκληματικότητα δεν την καταπολεμάς με εγκληματικότητα (ενημερωτικά, η αυτοδικία είναι έγκλημα). Ούτε με πανεπιστημιακές συμβουλές την πολεμάς. Συγγνώμη, αναγνωρίζω τις καλές προθέσεις, αλλά αν νομίζει η Περιφέρεια ότι τη λύση θα τη δώσει το… Πάντειο, καληνύχτα! Θα μου πεις, και τι να γίνει; Πάντως όχι πράξεις αντεκδίκησης. Ούτε φυσικά και φιλολογικές συζητήσεις.
Ειδικός δεν είμαι. Στο κάτω-κάτω υπάρχει κόσμος που η δουλειά του είναι να βρίσκει τις λύσεις. Μία από τις οποίες υποψιάζομαι ότι κρύβεται στην ένταξη των ρομά. Ένταξη που τείνει να εξελιχθεί σε ένα από τα μεγάλα μυστήρια του σύμπαντος: ακούμε γι’ αυτήν, την προσδοκούμε και κανείς δεν την είδε ποτέ ούτε και ξέρει πώς γίνεται. Πάντως υπάρχουν τρόποι, βούληση δεν υπάρχει. Ή ικανότητα. Ή και τα δύο.
