γράφει ο πολιτικός μηχανικός και π. πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου Πελοποννήσου Γιώργος Πουλοκέφαλος
________________________________________________________________________________
Η τοπική μας κοινωνία μπορεί πλέον να ονειρευτεί ήσυχη. Με μια ευσυγκίνητη ανακοίνωση στο πρόσφατο περιφερειακό συμβούλιο γνωστοποιήθηκε ένας ακόμη «άθλος» στην «πύργωση» του παλλακωνικού αιτήματος, απόκτησης από αυτή την πόλη ενός σύγχρονου μουσείου! Ένα μουσείο που το έχει τόσο πολύ ανάγκη, αν θέλει να ξεκολλήσει επιτέλους αυτός ο τόπος από την αναπτυξιακή υστέρηση και καθήλωση.
Βγήκε επομένως η είδηση! Εγκρίθηκε το κτιριολογικό πρόγραμμα του νέου μουσείου Σπάρτης από το αρμόδιο υπουργείο Πολιτισμού!
Ώδινεν όρος και έτεκεν μυν!
Με πόση σβελτάδα και ταχύτητα επιτεύχθηκε αυτή η επιδίωξη;
Tερμάτισαν όλα τα κοντέρ!
Αθροίζουμε λοιπόν έτη για να κατανοήσουμε το εγχείρημα!
Ξεκινάμε με το 2011, το 2012, το 2013, το 2014 και φθάνουμε αισίως μετά τα μέσα του 2015! Τόσος χρόνος χρειάστηκε ώστε η αρμόδια περιφερειακή αρχή να προετοιμάσει την πρόταση ώστε να υπογραφεί η έγκριση του κτιριολογικού προγράμματος!
Και ταυτόχρονα ενδιάμεσα -γιατί δεν πρέπει να αδικούμε κανέναν- κατά τη διάρκεια των αυτοδιοικητικών εκλογών του 2014 ξεκίνησε και η εκσκαφή του χώρου μετά από τη σύναψη προγραμματικής σύμβασης με το ΥΠΠΟ! Για όλα αυτά χρειάστηκαν 57 ολόκληροι μήνες!
Για τους μη μυημένους βέβαια, για να γνωρίζουν τι εγκρίθηκε με το λεγόμενο κτιριολογικό πρόγραμμα ενός δημόσιου κτιριακού έργου, με απλούς και κατανοητούς όρους: Εγκρίθηκαν τα συνολικά και επιμέρους τετραγωνικά μέτρα που απαιτούνται για τις ανάγκες του κτιριακού συγκροτήματος. Στην προκειμένη περίπτωση για το νέο μουσείο Σπάρτης θα απαιτηθούν 9.600 τμ!
Αυτό το γεγονός ανακοινώθηκε και καταγράφηκε σαν επιτυχία, σαν μια κατάκτηση στη βήμα προς βήμα προσέγγιση για την ολοκλήρωση αυτού του αιτήματος της απόκτησης του μουσείου!
Το κρίσιμο ερώτημα βέβαια είναι, με τέτοιους ρυθμούς, πότε το όνειρο θα γίνει πραγματικότητα;! Όταν για τα απλά πράγματα απαιτείται με τους ρυθμούς της ραθυμίας τόσο χρονικό διάστημα, τότε για τα υπολειπόμενα πόσος χρόνος θα χρειασθεί;
Και ποια είναι τα υπόλοιπα;
Είναι η προετοιμασία του φακέλου του έργου, η εξεύρεση των χρημάτων της μελέτης, ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός, η ανάδειξη του αναδόχου μελετητή, η προκαταρκτική μελέτη σύμφωνα με τις διαδικασίες του ν.3316, η οριστική μελέτη, τα τεύχη δημοπράτησης, η ένταξη του έργου σε πρόγραμμα χρηματοδότησης, η δημοπράτηση του έργου και η κατασκευή του! Και πώς θα δρομολογηθούν όλα αυτά, όταν ακόμη βρίσκεται σε εκκρεμότητα η απαιτούμενη τροποποίηση του σχεδίου πόλης στη συγκεκριμένη θέση και δεν έχει γίνει τίποτα για την απαλλοτρίωση της όμορης ιδιοκτησίας;
Και ακόμη – ακόμη τι θα γίνει με το υπάρχον «σάπιο» διατηρητέο κτίριο, του οποίου η τύχη δεν έχει αποφασισθεί;!
Ο δρόμος επομένως είναι μακρύς και με πολλά εμπόδια μέχρι να πραγματοποιηθεί ο τελικός σκοπός! Θα ήταν όμως πολύ πιο εύκολα τα πράγματα, αν το έτος 2011, όταν ανέλαβε η παρούσα περιφερειακή αρχή ως συνέχεια της προηγούμενης, για μικρόψυχους λόγους και άλλες σκοπιμότητες δεν είχε αξιοποιηθεί η μελέτη της απερχόμενης νομαρχιακής αρχής! Για το γινάτι χάθηκε η ευκαιρία!
Τώρα θα είχαν δρομολογηθεί σε εντελώς διαφορετική βάση και πιθανόν το νέο μουσείο Σπάρτης να ήταν ήδη γεγονός! Οι πρωτεργάτες βέβαια αυτής της αβελτηρίας ποιούν την νήσσαν τώρα, δεν γνωρίζουν τίποτα και προσπαθούν με φληναφήματα και στομφώδεις δηλώσεις να επιβεβαιώσουν την πολιτική τους ανυπαρξία.
Η άυλη γοητεία των λόγων χωρίς περιεχόμενο, η διαχειριστική αντίληψη με όλες τις εκφάνσεις της! Επιχειρούν κατάφωρη παραβίαση της νοημοσύνης της τοπικής κοινωνίας για να καλύψουν τις δικές τους ανεπάρκειες!
Όταν το πρόταγμα για τους ιθύνοντες της περιφερειακής αρχής δεν συνάδει με τις ανάγκες της κοινωνίας, τότε κάθε κίνηση είναι καταδικασμένη παρά τους φαρισαϊσμούς και τις κενές περιεχομένου βαρύγδουπες εξαγγελίες!
Τα μεγάλα λόγια θα πρέπει να συνοδεύονται με εξίσου μεγαλύτερες πράξεις!
Η απάντηση επομένως στο ερώτημα πότε επιτέλους αυτή η πόλη θα αποχτήσει μουσείο «χτυπάει» στο άγνωστο!
Θα απαιτηθούν πολλές «ολυμπιάδες» ακόμη με αυτούς τους ρυθμούς!
Αν η απεμπλοκή από τη νωθρότητα και το βαθύ λήθαργο σε συνδυασμό με την παράκαμψη των ποικίλων σκοπιμοτήτων δεν πραγματοποιηθεί κάτω από την κοινωνική πίεση, δεν πρόκειται να δουν οι λάκωνες μουσείο!
Και εδώ ακριβώς οφείλουν και οι θεσμικοί μας εκπρόσωποι να πάρουν θέση και να τολμήσουν να λάβουν πρωτοβουλίες, και ας στενοχωρήσουν την άτολμη Εξουσιαστική Αρχή!
Και επιτέλους καιρός είναι να συγκροτηθεί «ήσυχα και απλά» το μέτωπο διεκδίκησης των ενεργών πολιτών για όλα αυτά που ανήκουν και όλων αυτών που πρέπει να γίνουν σε αυτό τον τόπο!
Μόνο του δεν πρόκειται να έλθει τίποτα!
Η χρονοϊστορία για το μείζον ζήτημα του νέου μουσείου Σπάρτης είναι αμείλικτη. Και επειδή και οι περιστάσεις είναι ακόμη πιο απαιτητικές, οι έχοντες την ευθύνη διαχείρισης των κοινών μας καιρός να αφήσουν τα λόγια και τα γυαλιστερά πυροτεχνήματα και ας σταθούν με δημιουργική σαφήνεια στην αναπόδραστη υποχρέωσή τους.
