γράφει ο φιλόλογος Γιάννης Χρηστάκης
Φίλοι, κάποιοι φωνάζουν για την εμφάνιση της Στικούδη σε μία εκδήλωση της δημοτικής αρχής για τη μαθητιώσα νεολαία του τόπου μας.
Απορώ γιατί;
Μήπως η κουλτούρα τους απαιτεί κάτι διαφορετικό;
Μεταξύ σκυλάδικου, ελληνάδικου με ανάπαυλα καλοκαιρινή τα κακής ποιότητας -ως προς τη μουσική επένδυση- πανηγύρια ζουν τόσες δεκαετίες.
Πριν φτάσουμε στην κατάντια του θεάματος-Στικούδη, πρέπει να κάνουμε τη σκληρή αυτοκριτική μας.
Η μουσική πενία, η στιχουργική πιασάρικη συνταγή, η στυλιστική ακαλαισθησία και το χωριατομπρουτάλ ξεγύμνωμα έχουν ως βάση πολιτισμικές παραχωρήσεις και εκπαιδευτικές αστοχίες.
Όσοι τώρα φωνάζουν ενδιαφέρθηκαν καθόλου να μάθουν τι συμβαίνει στο σχολείο των παιδιών τους;
Πώς διδάσκεται η νεοελληνική γλώσσα, η ιστορία, η λογοτεχνία ή τα αρχαία; Όταν οι ανθρωπιστικές σπουδές παραμερίζονται, οι ιδέες του υψηλού, του ωραίου, του μεγάλου, του ιδανικού, του δίκαιου, του ηθικού πάνε περίπατο.
Όταν η ιστορία διδάσκεται από τους πάντες και λίγο από τους φιλολόγους, όταν η γλώσσα έχει παραδοθεί στην εκμηδένιση της συγχρονικής διδασκαλίας, όταν η φιλοσοφία τείνει να εξαφανιστεί από τα λύκεια της χώρας, όταν τα αρχαία ελληνικά πετσοκόβονται, όταν η λατινική καρατομείται, όταν η λογοτεχνία περιχαρακώνεται σε μισής ντουζίνας κείμενα ετησίως
ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΝΑ ΜΙΛΑΝΕ ΚΑΠΟΙΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΓΥΜΝΟ ΤΗΣ ΣΤΙΚΟΥΔΗ.
