γράφει ο Βαγγέλης Μητράκος
Στο παλιό καφενέ του χωριού. Πρωί. Άδειες οι καρέκλες. Και το τραπέζι άδειο. Μόνο ο λεκές από ένα τσίπουρο που χύθηκε. Στο τασάκι σβήνει το τελευταίο αποτσίγαρο. Η σόμπα καίει ακόμα. Οι αγωνιστές της ζωής φύγανε. Καθένας για το δικό του το μετερίζι.
Μ’ ένα τσίπουρο, ένα κονιακάκι, έναν καφέ και με μια τελευταία πύρα από την ξυλόσομπα, λάβανε την τελευταία τους δύναμη.
Μαζί πήρανε και την “καλημέρα” και τον καλό το λόγο του συγχωριανού, του αδερφού, του σύντροφου στα βάσανα, για να ’χουνε απαντοχή!
Το σούρουπο… πάλι εδώ! Να πιούνε ένα ποτήρι κρασί. Να ζεσταθεί το κορμί… να ζεσταθεί κι η ψυχή.
Θα ’χουνε πολλά να πούνε.
Φωτογραφία: Καφενείο στη Σκουρτού Ξηρομέρου (http://taektakiatou2ou.blogspot.com)
