Στη Σπάρτη, στην προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ, μίλησε το προηγούμενο Σάββατο (10/5) ο κ. Δημήτρης Τζαβάρας, μέλος της Γραμματείας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ. Στην ομιλία του, ανάμεσα στα άλλα, ανέφερε και τα εξής:
« (…) Αυτή την Κυριακή, έχουμε τον πρώτο γύρο των εκλογών για την τοπική κρατική διοίκηση, και την επόμενη έχουμε και ευρωεκλογές.
Είναι δυνατό και πρέπει, με την ευκαιρία αυτή, να ψηφιστεί και να δυναμώσει παντού το ΚΚΕ και να διατυπωθεί ένα ηχηρό “ΟΧΙ” στα δεσμά της ΕΕ και των μονοπωλίων, απ’ όσο γίνεται περισσότερο κόσμο.
Γιατί πολύ ακριβά πληρώνουμε ως λαός τη συμμετοχή μας στην ΕΕ και την καπιταλιστική ανάπτυξη, τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών, την κρίση του συστήματος, τα ψεύτικα λόγια τα μεγάλα των κομμάτων που υπηρετούν αυτό το δρόμο, αυτή τη στρατηγική, αυτές τις επιλογές.
Κι όσο ισχύουν αυτά, το πράγμα θα χειροτερεύει, με επιπτώσεις τεράστιες και κινδύνους απρόβλεπτους για τη συνέχεια και το μέλλον της νέας γενιάς.
Να γιατί όλους αυτούς τους μήνες επιχειρήσαμε να βάλουμε στο τραπέζι όλα τα μεγάλα προβλήματα και θέματα.
Να γιατί απευθυνόμαστε με απαιτητικότητα στο λαό και τον καλούμε με την ψήφο του, όχι μόνο να καταδικάσει απεριόριστα την πολιτική της μόνιμης ανεργίας και φτώχειας, όχι μόνο να ενισχύσει το ΚΚΕ επιβραβεύοντας την αγωνιστική συνέπειά του, αλλά και όσο γίνεται πιο πολύ να κάνει πιο συνολική ζημιά στο πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου, σε όλες του τις αποχρώσεις και παραλλαγές.
Ας μιλήσουμε καθαρά και ανοιχτά:
Όχι μόνο τα πολύ παλιότερα και πέτρινα χρόνια, ούτε μόνο στην εικοσαετία που ακολούθησε τη μεγάλη φουρτούνα που μας βρήκε το ’91, αλλά και αυτή τη διετία μετά τις εκλογικές απώλειες του 2012, το ΚΚΕ επιβεβαίωσε ένα σταθερό και μόνιμο γνώρισμα και χαρακτηριστικό του που το διαφοροποιεί απ’ όλα τ’ άλλα κόμματα:
Ανάλογα με τη δύναμη που μας έδωσε ο λαός -και με το παραπάνω μάλιστα- παλεύουμε για τα λαϊκά προβλήματα, για να ξαναγεννηθεί το εργατικό κίνημα, να πάρει σάρκα και οστά η μεγάλη κοινωνική συμμαχία, να πάμε σε ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της οικονομίας και της εξουσίας.
Όλη μας η προσπάθεια είναι για μια δυνατή αντιπολίτευση – φραγμό στους εχθρούς του λαού και εμπόδιο στα σχέδιά τους να τον βλάψουν, με ρότα και έπαθλο μια κοινωνία και εξουσία που θα ’χει στις σημαίες της τις πιο σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.
Βλάπτεται όμως η λαϊκή υπόθεση, όταν ο λαός, αντί για το ΚΚΕ, εμπιστεύεται τα κόμματα των μονοπωλίων και της ΕΕ, κι όταν κυριαρχούν οι λογικές περί ενδιάμεσου σκαλοπατιού και μικρότερου κακού – αυτό πια έχει ισχύ αξιώματος.
Όλη αυτή η βαρβαρότητα της ΕΕ ενάντια στους λαούς των κρατών-μελών της σχεδιάζεται, οργανώνεται, γίνεται πράξη, στηρίζεται από επιτροπές, κυβερνήσεις, κοινοβούλια και όργανα, με την ευθύνη όλων των αστικών και οπορτουνιστικών δυνάμεων, ομογάλακτων αδελφών της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και των υπολοίπων.
Όλη αυτή η κατάσταση, αυτή η κόλαση που ζουν οι λαοί όλης της Ευρώπης, είναι ταυτόχρονα ένα πανηγύρι για τους μονοπωλιακούς κολοσσούς, τέκνο της ελευθερίας τους ν’ ανταγωνίζονται και να κερδοφορούν, απαραίτητος συνοδός του καπιταλιστικού παραδείσου και του ευρωμονόδρομου – στον οποίον ομνύουν οι αντίπαλοί μας χωρίς καμία εξαίρεση.
Κι όμως, πλήθυναν εσχάτως οι οπορτουνιστικές δυνάμεις που καταγγέλλουν τα διάφορα μέτρα της ΕΕ, τα βρίσκουν πολύ άσχημα για το λαό και πλειοδοτούν στο να περιγράφουν με τα πιο μελανά χρώματα την επιδείνωση της ζωής του λαού. Έγινε τώρα φίλος του λαού και η Νέα Δημοκρατία (που το ‘χει καμάρι ότι μας έβαλε στην ΕΟΚ κι ότι πάντα ήταν με το κεφάλαιο και την Ευρώπη του). Με το χάος είναι και το ΠΑΣΟΚ, που έπαιξε ρόλο πρωταγωνιστικό στην πλήρη ενσωμάτωση της Ελλάδας στην ιμπεριαλιστική Ένωση. Για το λαό βεβαίως και τον τόπο μάχεται και πασχίζει και ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ (που αφού επί έτη και έτη ως χώρος στήριζε και στηρίζει ΕΟΚ και ΕΕ -με όλες τους τις βασικές συνθήκες και πολιτικές- τώρα ξιφουλκεί κατά της Γερμανίας και της τρόικας, προσπαθώντας να πείσει ότι αν κυβερνήσουν τα κόμματα σαν κι αυτόν και με κατάλληλες διαπραγματεύσεις και συμμαχίες, ο κυρ-λύκος θα μετατραπεί σε άκακο αρνάκι, δηλαδή η ΕΕ θα μετατραπεί σε μια αδελφότητα.
Κι όλοι αυτοί οι βαρυπενθούντες και τεθλιμμένοι εξαιτίας των δεινών του λαού μας, χωρίς καμιά αιδώ, με θράσος απύθμενο, θέτουν στο λαό διάφορα εκφραστικά διλήμματα -που είναι ένοχοι και συνένοχοι για το σημείο που φτάσαμε- και υπόσχονται διάφορες ουτοπίες χωρίς αντίκρισμα.
Όχι, κύριοι της πασοκονεοδημοκρατίας, του ΣΥΡΙΖΑ (και οι υπόλοιποι!),
τα μέτρα και τα δεινά που υφίσταται ο λαός μας δεν είναι πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένοι, αποτέλεσμα ανίκανων διαχειριστών και αποτυχημένων μειγμάτων ή εκδοχων λαθεμένης τάχα εφαρμογής μιας κατά τ’ άλλα σωστής επιλογής. Ούτε, βεβαίως, τα μεγάλα κι αγιάτρευτα προβλήματα της ΕΕ περιορίζονται σ’ ένα μόνο τμήμα της, σε κάποια μόνο απ’ τα κράτη. Στην ΕΕ είναι γενικός κανόνας: η διεθνής θέση της εργατικής τάξης, οι δραστικές περικοπές στο λαϊκό εισόδημα και τις κοινωνικές παροχές, η επιθετικότητα στην εξωτερική πολιτική, ο αντικομμουνισμός, ο περιορισμός της απεργίας και των άλλων δικαιωμάτων, η καταστολή, η ανασφάλεια γύρω απ’ τα σύνορα και τα κυριαρχικά δικαιώματα, η σήψη και η διαφθορά – όλα αυτά τα “φρούτα” του καπιταλισμού, που βεβαίως και δεν συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα ή μόνο σε χώρες που έχει τη διακυβέρνηση η κεντροδεξιά ή σε χώρες με μνημόνιο.
Το ΚΚΕ πάντοτε τόνιζε και αποκάλυπτε την αιτία, την πηγή, τη μήτρα, τον κοινό παρονομαστή τους, δηλαδή το σύστημα της εκμετάλλευσης.
(…) Η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, όταν μιλάει για σταθερότητα, έχει κατά νου τη σταθερή αντιλαϊκή πολιτική, τη σταθερή κερδοφορία των καπιταλιστών, ή δε περιπέτεια που μας καλεί ν’ αποφύγουμε είναι οι κίνδυνοι σχετικά μ’ αυτό και η τυχόν αμφισβήτηση αυτής της πορείας εκ μέρους του λαού. Για την απρόσκοπτη συνέχιση αυτής πορείας, εκτός απ’ τα μέτρα στην οικονομία, θωρακίζουν το κράτος και κινούνται με το δόγμα “νόμος και τάξη”.
Κι όσον αφορά τις εξαγγελίες περί εξόδου απ’ την κρίση και το σχετικό προγραμματισμό τους, ο λαός πρέπει να ξέρει ότι η όποια σταθεροποίηση θα είναι σχετική και η μετάβαση σε μια περιορισμένη ανάπτυξη αβέβαιη (με πάντοτε υπαρκτό ενδεχόμενο μεταβλητής αυτής της πορείας αν αρπαχτούν οι ιμπεριαλιστές μεταξύ τους, αν χειροτερέψουν τα οικονομικά της Ευρωζώνης κτλ).
Οι εργαζόμενοι οφείλουμε να μετράμε τα πράγματα όχι όπως τα οικονομικά επιτελεία του κεφαλαίου αλλά με τους δικούς μας δείκτες, που σχετίζονται με το βιοτικό επίπεδό μας. Κι αυτό βγάζει πως όχι μόνο δεν θ’ ανακτηθούν οι απώλειες, αλλά και προβλέπονται μέτρα επιδείνωσης, εξαιτίας νέων φόρων και μειώσεων στους μισθούς (συνυπολογίζοντας τις φοροελαφρύνσεις στους καπιταλιστές), οι δε μονοπωλιακοί όμιλοι θα χρηματοδοτηθούν πρόσθετα μέσω της μείωσης των ασφαλιστικών εισφορών τους (με ποσό πολλαπλάσιο του κοινωνικού μερίσματος που διανέμει προεκλογικά η κυβέρνηση).
(…) Με πιο ισχυρό ΚΚΕ, από καλύτερες θέσεις, θα διεξάγεται η καθημερινή πάλη για τα λαϊκά προβλήματα και δικαιώματα, θα οργανώνεται η αλληλεγγύη, θα παρεμποδίζεται η αντιλαϊκή πολιτική, θα δυναμώνει το κίνημα και η λαϊκή συμμαχία απέναντι στον κοινό εχθρό: τα μονοπώλια, το κράτος τους, την κυβέρνησή τους, το πολιτικό τους προσωπικό.
Με ανεβασμένο το ΚΚΕ, είναι σαφές και μη επιδεχόμενο παρερμηνειών το μήνυμα εδώ και σ’ όλη την Ευρώπη, το “ΟΧΙ” στους φιλοπόλεμους και αντιδραστικούς σχεδιασμούς, η εναντίωση στις επιλογές του κεφαλαίου και στο οικοδόμημά του, την ΕΕ, το “ΝΑΙ” στη συγκρότηση του αντίπαλου δέους.
Με το ΚΚΕ ενισχυμένο, υπογραμμίζεται το δικαίωμα του λαού μας να επιλέξει αυτός το δρόμο ανάπτυξης που τον συμφέρει και η ρεαλιστική προοπτική και δυνατότητα να οργανώσει αλλιώς την παραγωγή των αγαθών, την οικονομία, την πολιτική ζωή και, γενικά, την κοινωνία, με κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, με τον αγροτικό παραγωγικό συνεταιρισμό, με πανεθνικό κεντρικό σχεδιασμό που θα εξειδικεύεται τοπικά, με εργατικό έλεγχο και λαϊκή συμμετοχή στα όργανα της λαϊκής εξουσίας. Για να ζήσουμε σαν άνθρωποι, σύμφωνα με τις πλουτοπαραγωγικές δυνάμεις του τόπου μας και τις μεγάλες κατακτήσεις της επιστήμης και της τεχνικής. Γιατί δεν είμαστε “Ψωροκώσταινα”, ούτε η Ελλάδα ούτε η Πελοπόννησος ούτε η Λακωνία.
(…) Δύο λόγια και τις εκλογές για την τοπική κρατική διοίκηση, τις περιφερειακές και δημοτικές.
Η αναμέτρηση είναι ενιαία και η ψήφος από κάλπη σε κάλπη δεν πρέπει ν’ αλληλοακυρώνεται: η ΕΕ, ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, η αντιλαϊκή πολιτική, πρέπει να “μαυριστούν” σε όλες τις κάλπες.
Το ΚΚΕ στηρίζει και σας καλεί να ψηφίσετε μαζικά τους συνδυασμούς της “Λαϊκής Συσπείρωσης” με το γαρύφαλλο:
> Στην Περιφέρεια: Νίκο Γόντικα, με αντιπεριφερειάρχη Δημήτρη Μαστρογιαννόπουλο.
> Στη Σπάρτη: Δήμο Λεβεντάκη.
> Στον Ευρώτα: Γιώργο Κοιλάκο.
> Στη Μονεμβασία: Ελένη Αναγνωστοπούλου.
> Στην Ανατολική Μάνη: Δημήτρη Συκουτρή.
Τα ψηφοδέλτια αυτά και οι επικεφαλής τους είναι διακριτά και διά γυμνού οφθαλμού ορατά απέναντι στην ΕΕ, στην επιχειρηματική κερδοφορία και ανταγωνιστικότητα, λένε καθαρά ποια διέξοδο προτείνουν και δεν υπόσχονται ότι και το σκύλο θα ταΐσουν και την πίτα θα κρατήσουν ολάκερη, διακρίνονται για την ευαισθησία τους απέναντι σε διεκδικήσεις που αφορούν τη λαϊκή πλειοψηφία και όχι έναν κύκλο συμφερόντων, εγγυώνται ότι θα ’ναι μπροστά στη λαϊκή πάλη, στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων και στην αντίκρουση των αντιλαϊκών μέτρων, ότι θα αντιπολιτεύονται όσα βλάπτουν το λαό, μέσα κι έξω από τα κρατικά συμβούλια, έχουν ξεκάθαρη θέση απέναντι στον αντιλαϊκό αυτό θεσμό και δεν λένε παραμύθια περί εκσυγχρονισμού του και ότι μπορεί τάχα να υπηρετεί όλους τους πολίτες, γενικά είναι πλήρως διαχωρισμένοι απ’ το αντιλαϊκό στρατόπεδο “έργω και λόγω” και η ανιδιοτέλεια είναι αναμφισβήτητο χαρακτηριστικό όλων τους. Στις σημαίες τους και τις προτεραιότητές τους έχουν θέματα όπως η προστασία των ανέργων, των φτωχών οικογενειών και των νέων ζευγαριών, η απαλλαγή του λαού απ’ τη φοροληστεία, με σταθερή εργασία για όλους, οι υποδομές και τα έργα που γίνονται για το λαό, οι κοινωνικές παροχές.
Στον αντίποδα ακριβώς βρίσκονται οι συνδυασμοί και οι υποψήφιοι, περιφερειακοί και δημοτικοί, των άλλων κομμάτων, επίσημοι και ανεπίσημοι, φανεροί και κρυφοί, άλλοι δήθεν υπερκομματικοί, άλλοι τάχα ανεξάρτητοι, ενωτικοί, αριστεροί (και δεν συμμαζεύονται). Πίσω τους είναι ανομολόγητα συμφέροντα, κομματικά ή επιχειρηματικά, αλλά και προσωπικές φιλοδοξίες και υπολογισμοί.
Σ’ αυτόν τον αντίποδα και στο ίδιο αντικειμενικά στρατόπεδο, βρίσκεται όσον αφορά το δήμο Σπάρτης και ο συνδυασμός Βαλιώτη – συνδυασμός του οποίου η σύνθεση και ο τρόπος συγκρότησης, οι διακηρύξεις, η φυσιογνωμία και η όλη συμπεριφορά είναι σε πλήρη αρμονία με την αφετηρία που έχει σχετικά με την ΕΕ, το δρόμο ανάπτυξης, την κρατική διοίκηση. Δηλαδή, άμα έχει κανείς ως κύρια επιδίωξη τη διαχείριση μιας -από τη μάνα της- αντιλαϊκής γραμμής, τότε επιλέγει και την ανάλογη συντροφιά μέχρι κι από πού θα πάρει την ευχή, αλλά κι εύκολα “βγαίνει από λόγο” – κι όσο για τις όποιες φιλολαϊκές θέσεις τού έχουν απομείνει, κι αυτές, όπως έχει δείξει η πείρα από πολλές τέτοιες περιπτώσεις, πολύ σύντομα θα πάνε περίπατο, καθώς υπερτερούν οι άλλες δεσμεύσεις, ενώ το όποιο αγωνιστικό παρελθόν δεν αρκεί, καθώς, εδώ, το εισιτήριο δεν είναι κάτι σαν διαρκείας, αλλά θεωρείται και ανανεώνεται τακτικά, με βάσει τα σωστά κριτήρια.
Η πράξη έδειξε ότι πολύ σωστά η ΚΟ Λακωνίας του ΚΚΕ, στο ζήτημα υποψηφιότητας για το δήμο Σπάρτης, συμπεριφέρθηκε σύμφωνα με τις αρχές του κόμματος, και βάσει της πολιτικής του γραμμής. Και σε τέτοια σοβαρά ζητήματα κρίνονται οι πάντες.
Πραγματικός λοιπόν αντίπαλος του κ. Αργειτάκου και της γραμμής ΕΕ – κυβέρνησης – περιφέρειας στη Σπάρτη δεν είναι άλλος πλην της “Λαϊκής Συσπείρωσης” και του Δήμου Λεβεντάκη, του ψηφοδελτίου που συνδυάζει την πείρα της παλιότερης με το δυναμισμό της νεότερης γενιάς – και, μόνο, αυτό εκφράζει το ΚΚΕ και την πολιτική του.
Όλοι μας τώρα στη μάχη, σπίτι το σπίτι και άνθρωπο τον άνθρωπο, σ’ όλη τη Λακωνία, με τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ για την ευρωβουλή, την Περιφέρεια Πελοποννήσου και τους δήμους του νομού!».
