γράφει ο Βαγγέλης Μητράκος
___________________________________________________________
Τα πάθη της ελληνικής γλώσσας στην εκπαίδευση δεν έχουν τελειωμό κατά τα τελευταία σαράντα χρόνια! Δείτε, για παράδειγμα, πώς ο ειδικός επιστήμων, ο Μανόλης Τριανταφυλλίδης, έδινε με πληρότητα κι επιστημονική επάρκεια τον ορισμό του ανώμαλου ρήματος στο παλιό (κλασσικό πλέον) σχολικό βιβλίο Γραμματικής και πώς τον δίνει το σημερινό βιβλίο της Γλώσσας της δ΄ δημοτικού:
ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ: «Ανώμαλα Ρήματα: Πολλά ρήματα δεν ακολουθούν στο σχηματισμό τους τους κανόνες των άλλων ρημάτων. Παρουσιάζουν ανωμαλία ή στο θέμα ( βλέπω – αόρ. είδα) ή στην κλίση τους ( είδα – υποτακτική δω , προστακτική δες, δείτε). Τα ρήματα αυτά, λέγονται ανώμαλα ρήματα».
ΒΙΒΛΙΟ ΓΛΩΣΣΑΣ Δ΄ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ: «Τα ρήματα αυτά που σχηματίζονται με περίεργο τρόπο στον ενεστώτα και στον αόριστο λέγονται ανώμαλα ρήματα».
Από τη μια έχουμε την ακριβή, επιστημονική ορολογία του γλωσσολόγου και «πατέρα της νεοελληνικής γλώσσας» Μανόλη Τριανταφυλλίδη κι από την άλλη την απλοϊκή «εξήγηση» (εκείνο το “με περίεργο τρόπο” είναι όλα τα λεφτά!) αυτών που αναλαμβάνουν «εργολαβικά» κάθε φορά να υλοποιούν τις πολιτικές του υπουργείου Παιδείας, πολιτικές που στοχεύουν στην υποβάθμιση της ελληνικής γλώσσας, αυτής της γλώσσας που όλοι αναγνωρίζουν ότι συνετέλεσε στη διαμόρφωση του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου πολιτισμού.
Αλλά, πώς να δώσουν ορισμό τύπου “Τριανταφυλλίδη” οι “πεφωτισμένοι”, όταν τα παιδάκια δεν έχουν “μυρουδιά” από θέμα, κατάληξη, χαρακτήρα κλπ, αφού έχει καταργηθεί εδώ και τριάντα περίπου χρόνια η συστηματική και αυτοτελής διδασκαλία της Γραμματικής, συμπαρασύροντας μαζί της ΚΑΙ το σχολικό βιβλίο Γραμματικής τόσο του Μαν. Τριανταφυλλίδη όσο κι εκείνο του κορυφαίου φιλολόγου και παιδαγωγού Χρίστου Τσολάκη; Αποτέλεσμα: Τα ελληνόπουλα περιδιαβάζουν σ’ ένα απόλυτο χάος γλωσσικής ανεπάρκειας με αυξημένα φαινόμενα μαθησιακών προβλημάτων, τα οποία έχουν πιστοποιηθεί τόσο με ελληνικές όσο και με διεθνείς επιστημονικές έρευνες!
Για πολλούς, ακόμα και μη-έλληνες γλωσσολόγους και ανθρώπους του πνεύματος, είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η ελληνική γλώσσα (ιδιαιτέρως τα αρχαία ελληνικά) είναι η ανώτερη μορφή γλώσσας που έχει επινοήσει ποτέ το ανθρώπινο πνεύμα. Κι όμως, αυτή η γλώσσα συστηματικά «δολοφονείται» μέσα στο ίδιο της το σπίτι, στο ελληνικό σχολείο, με εντολές ενός υπουργείου που λέγεται «παιδείας» αντί «α-παιδείας»!
Στο πλαίσιο αυτό της κατάργησης της σπουδής της ελληνικής γλώσσας μέσα στο Σχολείο, προσαρμόζονται (δυστυχώς) και τα κείμενα που περιλαμβάνονται μέσα στα βιβλία της Γλώσσας, τα οποία βρίθουν από γραμματικά και συντακτικά λάθη. Στο ίδιο βιβλίο, από το οποίο, τελείως ενδεικτικά, αλιεύσαμε το «μαργαριτάρι» της Γραμματικής συναντάμε, πχ, κείμενο με τίτλο «Τρύπωνας ο Φαφαγάλος», το οποίο ξεκινά ως εξής:
«Η κυρία Καλλιόπη έχει στο σπίτι της ένα καναρίνι και έναν παπαγάλο που το λένε Τρύφωνα. Ο Τρύφωνας μιλά αλλά μπερδεύει το πι με το φι».
Εδώ, μέσα σε μιάμιση, μόλις, σειρά, συναντώνται δυο γλωσσικά λάθη:
1. Το κείμενο γράφει «και έναν» αντί του σωστού «κι έναν», καταστρατηγώντας τον κανόνα: «Το και όταν παθαίνει έκθλιψη, γράφεται κι».
2. Το κείμενο έπρεπε να έχει κόμμα μπροστά από το σύνδεσμο «αλλά», αφού σύμφωνα με τον κανόνα: «Βάζουμε κόμμα, όταν έχουμε παρατακτική σύνδεση με αντιθετικούς συνδέσμους και υπάρχει ρήμα:
πχ: Ναι, το υποσχέθηκα, αλλά τώρα δεν μπορώ.
Θα γράψουμε όμως: Είναι έξυπνος αλλά αδιάφορος (χωρίς κόμμα)» .
Τα παραδείγματα αυτά δεν είναι εξαίρεση αλλά κανόνας μέσα στα βιβλία της Γλώσσας του ελληνικού σχολείου. Και η ευθύνη γι’ αυτό που συμβαίνει μέσα στο σχολείο όσον αφορά τις κατευθύνσεις, τα προγράμματα και τα βιβλία δεν είναι μόνο εκείνων που έχουν την πολιτική ευθύνη αλλά και όλων ημών (πολιτών, γονέων, εκπαιδευτικών, ανθρώπων του πνεύματος, επιστημόνων, παιδαγωγών κλπ κλπ), οι οποίοι παρακολουθούμε απαθείς το γκρέμισμα της ελληνικής εκπαίδευσης και ιδιαίτερα της γλώσσας.
«Πολύ δεν θέλει ο Έλληνας
Να χάσει την λαλιά του
Και να γίνει μισέλληνας
Από την αμυαλιά του»
(Νίκος Γκάτσος)
