Θεωρώντας ιδιαίτερα σημαντικό το ζήτημα των κυκλοφοριακών παρεμβάσεων στις κεντρικές οδούς της Σπάρτης, καθώς αναμένεται να επηρεάσει την πόλη για τα επόμενα τουλάχιστον σαράντα χρόνια, η δημοτική παράταξη “Ενωμένοι Πολίτες”, μείζων μειοψηφία στο δημοτικό συμβούλιο, καταθέτει τις προτάσεις της.
Αφού ασκεί διεξοδική κριτική και απορρίπτει τη μελέτη που προκρίνει η δημοτική αρχή, στην εισήγησή του ο επικεφαλής των “Ενωμένων Πολιτών” κ. Σταύρος Αργειτάκος προτείνει τα εξής:
“Μελετώντας με τη δέουσα προσοχή τις αναλύσεις και τις προτάσεις που παρουσιάστηκαν στην ημερίδα της 25ης Σεπτεμβρίου 2016, καταλήξαμε ότι η πόλη μας, θωρακισμένη από το εξαίσιο ρυμοτομικό σχεδιασμό του Staufert, έχει ανάγκη από ένα όραμα που θα της επιτρέψει να προχωρήσει στην επόμενη εκατονταετία, αξιοποιώντας όλα τα σύγχρονα εργαλεία για την εξασφάλιση της οικονομικής της μεγέθυνσης, που είναι και το σημείο-κλειδί για τη δυναμική ανάπτυξή της και την εξασφάλιση του ευ ζην σε αυτήν.
Όραμα που πρέπει να περιλαμβάνει και την πολεοδομική ανασυγκρότηση και ανάπτυξή της και να ακολουθείται από ανάλογο κυκλοφοριακό σχεδιασμό. Γι’ αυτό χρειάζεται η ανάπτυξη ενός συστήματος βιώσιμης αστικής κινητικότητας ή αλλιώς ΣΒΑΚ, κατεύθυνση προς την οποία κινούνται η μία μετά την άλλη πόλη της χώρας μας, συστήματος που προωθεί η ΕΕ στοχεύοντας στην κάλυψη των αναγκών κινητικότητας στις ευρωπαϊκές πόλεις και στην ευρύτερη περιοχή τους, με απώτερο σκοπό τη βελτίωση της ποιότητας ζωής σε αυτές.
Η ανάπτυξη ενός ΣΒΑΚ όμως είναι μια πολύπλοκη, απαιτητική και πολύχρονη προσπάθεια, που επιβαρύνεται χρονικά και από το γεγονός ότι το κράτος θα δώσει τις ελάχιστες απαιτήσεις που πρέπει να καλύπτει ένα ΣΒΑΚ, σε ένα εξάμηνο περίπου.
Η πόλη μέχρι την ανάπτυξη και εφαρμογή ενός ΣΒΑΚ, χρειάζεται μια σειρά ήπιων, χαμηλού κόστους και άμεσης απόδοσης παρεμβάσεις:
– που να είναι στο πνεύμα των πολιτικών κατευθύνσεων της Πράσινης Βίβλου για τη βιώσιμη αστική κινητικότητα,
– θα επηρεάζουν θετικά την αισθητική του χώρου,
– θα δίνουν το μήνυμα ότι η πόλη κινείται προς την κατεύθυνση σεβασμού στους πεζούς και τους ποδηλάτες, παρακινώντας και όχι εξαναγκάζοντας προς αυτήν την κατεύθυνση τους οδηγούς,
– δεν θα διαταράσσουν την οικονομική ζωή της πόλης, αλλά τουναντίον θα την διευκολύνουν,
– που θα ενσωματώνονται σε ένα μελλοντικό ΣΒΑΚ.
Μέτρα που στηρίζονται σε προτάσεις των δυο προαναφερόμενων μελετών [σ.σ. α) της τοπογράφου – συγκοινωνιολόγου μηχανικού κ. Αυγής Βάσση και β) του γραφείου “Βόσκογλου – Μάρη”] και οι περισσότερες τεχνικές μελέτες εφαρμογής μπορούν να συνταχθούν από την τεχνική υπηρεσία του δήμου.
Κλείνοντας την εισήγησή μου θα κάνω μερικές εκτιμήσεις-επισημάνσεις:
Εκτίμησή μου είναι ότι, σε περίπτωση που παρά τη λογική των αντίθετων επιχειρημάτων και τη δικαιολογημένη αντίθεση όλων των φορέων της πόλης προχωρήσετε κατά πλειοψηφία στην έγκριση κάποιου από τα σενάρια της μελέτης, δεν θα τύχετε της προβλεπόμενης έγκρισης της Αποκεντρωμένης Διοίκησης και δεν θα μπορέσετε να εξασφαλίσετε τις αναγκαίες σημαντικού ύψους πιστώσεις από το ΕΣΠΑ, που σημαίνει χάσιμο πολύτιμου χρόνου για την πόλη μας.
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να επαναλάβω το κλείσιμο της ομιλίας ενός ομιλητή της ημερίδας, με το οποίο νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε: “Εν κατακλείδι θα πρέπει να προβληματίσει όλους μας το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια γίνονται μελέτες που καταλήγουν τελικά ανεκμετάλλευτες στο ράφι, με κόστος σε χρήμα και χάσιμο χρόνου για την πόλη. Θα πρέπει λοιπόν, αντί ευκαιριακών πολιτικών στα πλαίσια του χρόνου μιας δημαρχιακής αρχής, να δημιουργηθεί μακρόπνοο πρόγραμμα, που σημαίνει ότι στη δημιουργία του σε κάθε φάση θα έχει τη συμμετοχή και τη σύμφωνη γνώμη όλων των οργανωμένων φορέων της, θα σέβεται και τις τεκμηριωμένες απόψεις των ενδιαφερόμενων πολιτών και θα έχει ει δυνατό τη σύμφωνη γνώμη όλων των δυνάμεων που απαρτίζουν το δημαρχιακό συμβούλιο, με ανοικτές διαδικασίες. Ένα καλά δομημένο στα παραπάνω πλαίσια τεύχος απαιτήσεων για το σχεδιασμό ΣΒΑΚ είναι η μεγάλη ευκαιρία για το μέλλον της πόλης μας”.
Τέλος θα ήθελα να αναφερθώ σε άλλο ένα κακό πρόσφατο δείγμα γραφής της δημοτικής αρχής που κατά κάποιο τρόπο σχετίζεται με το υπό κρίση θέμα. Αναφέρομαι στην πρόσφατη τοποθέτηση αντηρίδων για τη στάθμευση ποδηλάτων σε διάφορα σημεία της πόλης, μια επιπόλαιη λειψή προσέγγιση του προβλήματος, αντί μιας ολοκληρωμένης λύσης που έχουν ακολουθήσει πολλές πόλεις που σέβονται πραγματικά τους ποδηλατιστές και την αισθητική τους, τις καλές πρακτικές των οποίων θα πρέπει να ακολουθήσουμε”.
