γράφει η Ειρήνη Ρουμανέα
Να γίνει ξεκάθαρο: Με το κείμενο αυτό δεν ζητείται “συμμόρφωσις προς τας υποδείξεις”. Ούτε πρόκειται περί οδηγιών προς ναυτιλλομένους. Άλλη είναι η φιλοδοξία του: να στοχαστεί ο αναγνώστης του τα κριτήρια με τα οποία θα διαμορφώσει τη στάση του στην εκλογική διαδικασία της ερχόμενης Κυριακής.
Ο λόγος για τις δημοτικές εκλογές˙ στον δήμο Σπάρτης αλλά και σε κάθε δήμο που πήγε σε β’ γύρο. Ομολογούμε πάντως πως κατά τη συναρμογή του άρθρου αυτού είχαμε στο νου τα βόρεια του νομού.
Εκείνο λοιπόν που κατά πρώτο λόγο οφείλει να έχει υπόψιν ο εκλογέας είναι ο εκλογικός νόμος που εφαρμόστηκε στις φετινές αυτοδιοικητικές. Οι διατάξεις του υπαγορεύουν ως μονόδρομο το συναινετικό πνεύμα και την ευχέρεια στις συνεργασίες. Με δεδομένο πως ο δήμαρχος δεν ελέγχει πλέον απαραίτητα την πλειονότητα των εδρών του δημοτικού συμβουλίου, φρόνιμο είναι ο ψηφοφόρος να εξετάσει κατά πόσο αυτός διαθέτει τα δύο παραπάνω χαρακτηριστικά και σε ποιον βαθμό. Για να ληφθούν αποφάσεις, προϋποτίθεται σύγκλιση απόψεων. Ας αναλογιστούμε: Ποιος από τους υποψηφίους βρίσκεται εγγύτερα στη διαλλακτικότητα; Αν μη τι άλλο, ο δήμαρχος δεν πρέπει να έχει αλλεργία στον διάλογο.
Από το “προσοντολόγιο” του επόμενου δημάρχου δεν πρέπει επίσης να απουσιάζει και ένα άλλο στοιχείο: το όραμα. Φυσικά, κάθε υποψήφιος που σέβεται τον εαυτό του επικαλείται κάποια μεγαλόπνοα σχέδια για τον τόπο του. Αλλά ας αφήσουμε τις μεγαλόστομες διακηρύξεις. Κοινή λογική διαθέτουμε οι περισσότεροι. Πόσα από τα “θα” κρίνουμε πιθανότερο να έχουν γίνει πράξη στο τέλος της τετραετίας; Με ποια χρηματοδότηση; Με ποιες συνέργειες; Με ποια τεχνογνωσία; Με ποια στρατηγική; Κι επιπλέον με ποια υποστήριξη από τους ενδοπαραταξιακούς συνεργάτες του επικεφαλής; Οι δημοτικοί σύμβουλοι εκλέχθηκαν και δεν αλλάζουν στον δεύτερο γύρο. Στα υπόψιν σου και αυτοί, ψηφοφόρε. Είναι στιβαροί οι τροχοί για να σύρουν το άρμα μακριά; Με την ευθύνη και τη διεύθυνση βέβαια του αρματηλάτη;
Τέλος, όσο κι αν η σχετική συζήτηση τείνει να κρύβεται κάτω από το χαλί σε κάθε αυτοδιοικητική εκλογή, η πορεία ενός δήμου είναι αλληλένδετη με τη γενικότερη πολιτική κατάσταση της χώρας. Και ασφαλώς έχει σημασία ποιος θα κυβερνά σε έναν μήνα περίπου από σήμερα. Ο επόμενος δήμαρχος Σπάρτης δεν θα δρα σε συνθήκες θερμοκηπίου. Θα αναγκαστεί να συζητήσει, να διεκδικήσει, να πείσει την κεντρική εξουσία. Ποιος θέλουμε να το κάνει αυτό; Και ποιος μπορεί;
Πολλές παράμετροι μαζεύτηκαν, το συνειδητοποιείτε; Αυτή όμως είναι και η ουσιαστική αποστολή του ενεργού πολίτη˙ να επιλέξει απαντώντας σε ερωτήματα όπως τα προαναφερθέντα. Δεν είναι παίξε – γέλασε η ψήφος. Επιβάλλεται να δίνεται εκεί που πρέπει και για τους λόγους που πρέπει. Με σύνεση, με σκέψη. Μόνο τότε οι πιθανότητες για έναν καλύτερο δήμο θα αυξηθούν. Γιατί, ας μη γελιόμαστε, ακόμη κι αν δώσουμε έμφαση σε όλα τα παραπάνω και βασίσουμε την ψήφο μας εκεί, τίποτα δεν εγγυάται ότι η όποια επιλογή θα μας “βγει”.
Και κάτι τελευταίο: Η αποχή δεν είναι λύση. Στην κάλπη να ξαναπάτε. Ακόμη κι αν κανένας υποψήφιος δεν ικανοποιεί τα κριτήριά σας. Η δημοκρατία έχει απάντηση και σ’ αυτό.
