Σε μια άλλη ζωή, που οι κουραμπιέδες δεν θα είχαν άχνη ζάχαρη και τα μελομακάρονα καρύδι, ο υπουργός Οικονομικών θα έτριβε τα χέρια του από χαρά ανείπωτη, βλέποντας τα κρατικά ταμεία να υποδέχονται τα ζεστά-ζεστά μετρητούλια από την πληρωμή των τελών κυκλοφορίας. Και τι πληρωμή! Έγκαιρη, εμπρόθεσμη κι όλα τα συναφή επίθετα που θα φανέρωναν ασφαλώς έναν λαό με υψηλό αίσθημα ευθύνης απέναντι στο κοινωνικό σύνολο. Σε αυτό το παράλληλο σύμπαν των “πειθαρχημένων” ελλήνων, που όλοι τους ανεξαιρέτως θα απολάμβαναν την ισότιμη σχέση κράτους – πολίτη, θα ήταν αυτονόητο πως ουδεμία παράταση θα δινόταν. Γιατί; Μα δε θα χρειαζόταν αφού ο υπουργός Οικονομικών και όλοι οι συνάδελφοι και προκάτοχοί του θα είχαν φροντίσει να μη φτάσει ο άλλος στην έσχατη ένδεια. Αυτή τη φτώχεια που σου στερεί και τα βασικά ακόμη.
Σε αυτή την υποθετική χώρα των εμπρόθεσμων πληρωμών ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ, τα Χριστούγεννα θα γιορτάζονταν πλουσιοπάροχα μέσα σε ζεστά σπίτια, από ανθρώπους ευτυχισμένους. Οι γειτονιές θα ανέδιδαν αρώματα χριστουγεννιάτικων συνταγών και όχι καπνιά που σε πιάνει στο λαιμό και ποιος ξέρει τι άλλο προκαλεί μέσα σου. Σε μια άλλη ζωή, που ο νεαρόκοσμος δεν θα σκοτωνόταν για ένα εισιτήριο τρόλλεϋ και οι υπουργοί δεν θα κυκλοφορούσαν με πλαστές πινακίδες, ο υπουργός Οικονομικών και όλοι οι συνάδελφοι και προκάτοχοί του δεν θα παρακαλούσαν τον κόσμο να σβήνει τα τζάκια, γιατί απλώς δεν θα χρειαζόταν να τα ανάψουν.
Σε αυτό το παράλληλο σύμπαν το ανάλατο, το χωρίς προβλήματα, δε θα ήταν πρόβλημα η πληρωμή ενός ακόμη φόρου ακινήτων, γιατί δεν θα είχαν προηγηθεί άλλοι 812 φόροι μέχρι να το φτιάξεις. Γενικά σ’ αυτόν τον υποθετικό κόσμο της μηδενικής ανοχής στη διαφθορά και των ίσων ευκαιριών δε θα περίμεναν οι οκτώ στους δέκα να περάσουν τα Χριστούγεννα ώστε και οι άλλοι δύο να σταματήσουν να χαίρονται. Θα χαίρονταν ΟΛΟΙ.
Τελικά, να σας πω, θα το προτιμούσα αυτό το παράλληλο σύμπαν κι ας ήταν άνοστοι οι κουραμπιέδες και χωρίς καρύδι τα μελομακάρονα.
